15.1.08

προλάβετε, προλάβετε!

Την ευτυχία μας την υπόσχονται για να μας κάνουν ζάφτι. Εγώ δίδαξα μόνο την αγάπη και την ελευθερία.

* * *

Για μένα ο Εμπειρίκος υπήρξε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Έλεγε και ήταν σαν να το έλεγα εγώ. Για να αντιμετωπίσουμε την κατακραυγή, συμπήξαμε κοινό μέτωπο οι δυό μας. Δυστυχώς, παραμείναμε μόνο 40 χρόνια φίλοι.

* * *

Η ζωγραφική και η ποίηση είναι για μένα τρόπος ζωής.
Αν η ζωή μου είναι αφιερωμένη στη ζωγραφική και στην ποίηση, είναι γιατί η ζωγραφική και η ποίησις με παρηγορούν και με διασκεδάζουν.

* * *

Ο ορθολογισμός δεν βοηθάει σε τίποτε, η ζωή είναι ασυνάρτητη.

* * *

Οι αναγνωρίζοντες εις εαυτούς δικαιώματα, δεν αξίζουν και πολλά πράγματα. Ο πραγματικά πνευματικός άνθρωπος, καθήκοντα, και μόνο, παραδέχεται και αναγνωρίζει στον εαυτό του.

* * *

Ο υπερρεαλισμός, η εισαγωγή του παραδόξου στη ζωή μας είναι αίτημα παλιό. Η ζωή είναι μια τρέλα, μια χαρά. Όταν καμιά φορά θέλουμε να δείξουμε την πληρότητα της ψυχής μας, λέμε «θα τρελαθώ». Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο που έχουμε καιρό να δούμε ή όταν είμαστε ερωτευμένοι λέμε «θα τρελαθώ». Αυτό είναι υπερρεαλισμός.


Η έκθεση Νίκος Εγγονόπουλος: 1907-1985 «Είμαι ζωγράφος και ποιητής» στον Κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη τελειώνει στις 20.01.2008.

Πήγα προχθές-Σάββατο πρωί, και η λέξη "ενθουσιάστηκα" είναι πολύ λίγη (και φανταχτερή επίσης) για να περιγράψει αυτό που ένιωσα. Έκτοτε, είμαι δέκα πόντους ψηλότερη.





* * * * * * *

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είδες? Πώς να το περιγράψεις με λόγια? :)
Λειτουργεί αλλιώς στον καθένα! ;)
Καλησπέρα, κούκλα μου!

Ανώνυμος είπε...

Σημαντική εμπειρία το να δεις αυτή την έκθεση. Όσο να διαβάσεις πολλά βιβλία μαζί.

faraona είπε...

Mακαρι να ημουν εκει και να πηγαινα.Ειδα μια παρομοια το 1997 στη Θεσσαλονικη.Ηταν οντως υπεροχη!Καλησπερα λεμονακι.