Κάθε πρωί βλαστημάω που πρέπει να σηκωθώ μέσα στη νύχτα και την παγωνιά, που πρέπει πάλι να ντυθώ και να πάω στη δουλειά... Μετά, διακόσια μέτρα πιο πέρα, πριν ακόμη ζεσταθεί το αυτοκίνητο, βγαίνω στη Θηβών και βλέπω τα παληκαράκια-μετανάστες που περιμένουν για μεροκάματο να πηδούν από το ένα πόδι στο άλλο για να ζεσταθούν και η ντροπή μου ανεβαίνει μέχρι το κεφάλι. Είμαι μέσα σε αυτοκίνητο-δεν περπατάω. Στα ζεστά. Και το κυριότερο: έχω προορισμό. Ξέρω πως κατευθύνομαι σ' ένα γραφείο, στη ζέστη, θα έχω τον καφέ μου καθημερινά και τον μισθό μου στο τέλος του μήνα.Όταν είπα στον Γιάννη πόσο με έχει κατά καιρούς προβληματίσει αυτό το ζήτημα, πως θα ήθελα να μοιράζονταν σ' αυτούς τους ανθρώπους τα χρήματα που σε άλλους περισσεύουν ή που σπαταλιούνται για μάταιους σκοπούς (όπως π.χ. για να πραγματοποιήσει ένας ποδοσφαιριστής το παιδικό του όνειρο και να αγοράσει μια λαμποργκίνι - διάβαζα σήμερα το πρωί ξεκαθαρίζοντας παλιές εφημερίδες...) μου είπε πως δεν είναι θέμα χρημάτων. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται λεφτά. Τα λεφτά τελειώνουν. Οι άνθρωποι χρειάζονται πρωτίστως δουλειά ώστε να επιβιώνουν αξιοπρεπώς. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
* η φωτογραφία είναι από τη έξοδο με τη δουλειά για το κόψιμο της βασιλόπιτας.
* * * * * * *
8 σχόλια:
Και ένα συμπλήρωμα:
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται λεφτά. Τα λεφτά τελειώνουν. Οι άνθρωποι χρειάζονται πρωτίστως δουλειά ώστε να επιβιώνουν αξιοπρεπώς. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Μετά τα της επιβίωσης, οι άνθρωποι χρειάζονται πρωτίστως σκοπό. Καμμιά φορά, ο σκοπός είναι πιο σημαντικός και από την επιβίωση.
Κι αν περάσεις απο το ιδιο σημείο λίγο αργότερα, οπως τυχαινει να περνάω καμμιά φορά εγω, θα δεις σκηνές απειρου καλους, με τα φορτηγάκια να σταματανε και να κανουν επιλογή, ποιος θα βγάλει σημερα το μεροκάματο και ποιος οχι. Γνωμοδότη, εχουν σκοπό αυτοι οι άνθρωποι νομίζω, περισσότερο ισως απο μας: την επιβίωση. Αυτο που δεν εχουν, ειναι αξιοπρεπή τρόπο για να την κερδίσουν-αλογα που τα κοιτάνε στα δόντια με το σκληρότερο τρόπο.
Την καλησπέρα μου....
Το παράπονό μου το μεγάλο!!!
Πάω λίγο πιο μακριά...
Αν υπήρχε ίση και δίκαιη κατανομή του πλούτου, δε θα υπήρχε φτωχός και πεινασμένος σε τούτο τον πλανήτη. ΄Ολοι θα ευημερούσαν.
Είναι τόσο σύντομο το πέρασμά μας εξ' άλλου στη ζωή, που δε θέλω να το σκέφτομαι πως πιο πέρα πεθαίνουν από την πείνα και τη δίψα.
Καλή σου εβδομάδα!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Kαλημέρες κι από μένα
Εγώ πάλι το θέμα των χρημάτων το έχω ανάγει στη σφαίρα του αναγκαίου κακού. Μεγάλωσα αρκετά δύσκολα (δούλευα από το Γυμνάσιο 8ωρο, επειδή είχαμε χάσει το μπαμπά μας) και τώρα που είμαι ευκατάστατος δίνω ό,τι μου πεερισσεύει (τα περισσότερα δηλαδή) σε σκοπούς που με "φτιάχνουν" και με "γεμίζουν". Μακάρι όσοι είχαν τη δική μου άνεση να έκαναν το ίδιο. Ομολογώ, όμως, ότι με το που θα αποκτήσω 2ο απόγονο θα συμμαζευτώ με τις δωρεές, γιατί σαν οικονόμος είμαι χάλια... χεχε
Καλή εβδομάδα κούκλα ;-)
και ευχαριστώ για τη βοήθεια
από μένα ό,τι θες!
Τι ωραια που ειναι ολα αυτα που λεμε εδω ,κι εγω συμφωνω και νομιζω λιγοι θα διαφωνουσαν.Να τα κανουμε πραξεις ειναι το καλυτερο ομως αυτο μετραει.Καλο απογευμα.
"Για ένα κομμάτι ψωμί δεν φτάνει μόνο η δουλειά, για ένα κομμάτι ψωμί θα πιεις φαρμάκια πολλά..." λέει ο στίχος.
Αληθινός!
princess, νομίζω πως ο γνωμοδότης δεν έγραψε κάτι διάφωνο με αυτό που γράφεις.
Να συμφωνήσω και με τους δύο και να γράψω πως δίχως σκοπό, δεν υπάρχει κίνητρο για επιβίωση.
Και, αν η επιβίωση ανάγεται σε ένστικτο, χωρίς σκοπό αδρανοποιείται.
Δουλειά, η "μαγική" λέξη-κλειδί.
Στο δικό μου κόσμο ιδανικά πάει χέρι-χέρι με την υγεία, είναι αχώριστες.
Δημοσίευση σχολίου