πήρα κόκκινα γυαλιά

Πρώτα θα κάνω πέντε ερωτήσεις, όπως μου ζήτησε η re-nata.

Σ' έναν φιλόσοφο: και ποιος σας βάφτισε φιλόσοφο παρακαλώ; Όλοι μας σαν εσάς είμαστε εξάλλου, φιλοσοφούμε ολημερίς, είτε από μέσα μας είτε από έξω μας…
Σ' έναν παλιό έρωτα: μπα! Και τώρα, δίχως μου, είστε καλά; Εγώ –ευτυχώς- είμαι!
Σ' ένα μέντιουμ: δεν θα σε πιστέψω, ότι και να μου πεις. Πέρασα μήνες με τα βιβλία της αστρολογίας στο προσκεφάλι μου, και τι έγινε; Δε βοηθάει να ξέρεις τι θα γίνει. Καθόλου.
Σ' ένα παιδί: θα ήμουν καλή μάννα για σένα; Ή είμαι ανώριμη γι’ αυτό;
Στον καθρέφτη μου: πως γίνεται, αφού είμαι η ίδια συνέχεια, τη μια να είμαι πρησμένη και βαριά σαν πέτρα, και την άλλη να χαμογελώ και να λάμπω; Με κοροιδεύεις, μου φαίνεται…

Μετά, θα αφήσω στην άκρη τα σοβαρά θέματα, όπως ακριβώς κάνουν και στην Ιαπωνία...








Από εδώ.


* * * * * * *