εικόνες ενός επιπλέωντος κόσμου

Η μαύρη λέξη της ημέρας: mingong.

Δέκα χρόνια πριν, εμφανίστηκε αυτός ο «επιπλέων» πληθυσμός, άντρες και γυναίκες, που αφήνουν τη φτώχεια στην επαρχία κι έρχονται στις μεγάλες πόλεις. Κουβαλώντας τα υπάρχοντά τους στους ώμους, γυρίζουν από πόλη σε πόλη, γυρεύοντας δουλειά-συνήθως στις κατασκευές κτηρίων. Είναι οι μοντέρνοι σκλάβοι, που χτίζουν την Κίνα του μέλλοντος, και που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 300 εκατομμύρια. Τα προιόντα που παράγουν πλημμυρίζουν τον κόσμο. Κοιμούνται στους χώρους όπου εργάζονται, σε τρέιλερς, σε πλαστικές τέντες, ή στριμωγμένοι πολλοί μαζί σ ένα χώρο ενοικιαζόμενο.
Είναι εύκολο να τους αναγνωρίσεις, γιατί είναι συνήθως λεπτότεροι από τους υπολοίπους ανθρώπους και κοντύτεροι, λόγω της κακής διατροφής. Τα ρούχα τους είναι γκρί και σκονισμένα, κι είναι τυχερός όποιος τους μπορεί να πλένεται με έναν κουβά ζεστό νερό, οι υπόλοιποι πλένονται όλο το χρόνο με κρύο.
Η ζωή τους αποτελείται από δουλειά και ύπνο. Εργάζονται δωδεκάωρα, από τα χαράματα ως το απόγευμα. Δεν είναι δηλωμένοι ως εργαζόμενοι κι έτσι συχνά δεν πληρώνονται, και ούτε μπορούν να διεκδικήσουν το μισθό τους.
Βλέπουν τους δικούς τους μια φορά το χρόνο, στην Κινέζικη Πρωτοχρονιά, κουβαλώντας πίσω μαζί τους τα λεφτά που μάζεψαν. Αυτές οι επισκέψεις έχουν ένα καλό: τους υπενθυμίζουν την άσχημη ζωή στην ύπαιθρο, το μόνο μέρος όπου η ζωή είναι χειρότερη απ΄ ότι στις πόλεις, κι έτσι τους δίνουν το κουράγιο να συνεχίσουν.

Σήμερα ανακάλυψα 300 εκατομμύρια ανθρώπους, κι θυμήθηκα τη Μαφάλντα, που προσπαθούσε να χωρέσει όλους μαζί τους Κινέζους στη σκέψη της, μα δεν τα κατάφερνε.

Όποιος καταφέρει να δεί και τις 81 φωτογραφιες του Patrick Zachmann, δεν θα κερδίσει παρά μια μαυρισμένη ψυχή.

Κι εδώ.


* * * * * * *