Προχθές είχα βγάλει περίπατο την σκυλίτσα μου και με έριξε εις τον δρόμο χαμαί. Δεν ημπορούσα να σηκωθώ. Κειτόμην κατά γης επί δίωρον - ήτο, βλέπετε, ώρα προχωρημένη εσπερινή. Αίματα εις το πρόσωπον μου. Το σκυλάκι να με γλείφει κι εγώ να μην ημπορώ να σηκωθώ, φαντασθείτε σκηνή! Μία μικρή τραγωδία της καθημερινότητάς μου.
Η ιστορία μιας ζωής, ένας άνθρωπος με immense moral strength που μιλάει σε μια γλώσσα συγκινητική...
* η φωτογραφία
* * * * * * *
2 σχόλια:
Πώς καταφέρνεις σε λίγες μόνον αράδες να μάς συνεπαίρνεις στα κατάβαθα του νου;;;;
Αν δεν είναι αυτό αγάπη, τι είναι?
Δημοσίευση σχολίου