24.9.09

γεύση κερασιού


θυμήθηκα εκείνη την κοπέλα που έσπασε τη λεκάνη της τη μέρα που ο πρώην άντρας της παντρευόταν. Από τη γέφυρα που διασχίζει τη Λαγκαδά.
Μου το είπε ο μπαμπάς της που τον βλέπαμε στην ψυχιατρική κλινική. Ήταν χήρος κι άλλαζε καθημερινά τρία λεωφορεία για να φτάσει με τα τάπερ.

Βλέποντας τον Χάουζ, το θυμήθηκα. Όταν είδα το ύφος του τη στιγμή που ο κατατονικός σούπερ ήρωας μπήκε στην αίθουσα.

Σαν την Ελένη την κεντήτρια, τη σκέφτομαι καμιά φορά αυτή την κοπέλα. Και την άλλη που ήταν στον τάφο μπροστά απ' του μπαμπά μου κι η μάννα της είπε τον πόνο της στη δική μου. Ίδια ιστορία. Και την άλλη, πάλι ίδια ιστορία, κάθε φορά που βλέπω τον αδελφό της, να μου χαμογελάει σιωπηλά.

Προσπαθώ να πω, που παίρνεις ένα δρόμο και δεν έχει γυρισμό. Είτε με θάνατο είτε χωρίς.

* η φωτογραφία, δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, μα δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια απ'την ευτυχία τους, μακάρι μια ζωή έτσι να μείνουν, είναι από το Paz's New York Minute.


* * * * * * *

5 σχόλια:

lemon είπε...

Συχνά σκέφτομαι αυτές τις 3 ιστορίες μαζί.
Τρείς κοπέλες που η μία αποπειράθηκε και κατέστρεψε για πάντα το σώμα και το μυαλό της, και οι άλλες δύο το πέτυχαν, να πεθάνουν την ημέρα που παντρευόταν ο πρώην τους.
Δεν ξέρω πως έτυχε να ξέρω τρεις ίδιες ιστορίες. Ίσως είναι κάτι συνηθισμένο, τελικά. Μαζεύτηκαν σιγά-σιγά στη ζωή μου, με τα χρόνια, και έκατσαν δίπλα-δίπλα, κι έτσι τις σκέφτομαι ταυτόχρονα όποτε βλέπω κάτι που έχει να κάνει με ψυχιατρεία και πατημένο μέλλον.

P. Kapodistrias είπε...

Κρατάς τα κατάλληλα εργαλεία-νυστέρια στα χέρια σου, ώστε κάθε τόσο (στην κατάλληλη πάντως στιγμή) μάς κάνεις την αρμόζουσα εγχείρηση, ιαματική όπως πάντα!

Χαίρε!

librarian είπε...

Είναι τρεις αληθινές ιστορίες ή φανταστικές; Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε σημάδεψαν και έχουν μείνει κάπου εκεί μέσα.
Μου θύμησες τώρα ένα βιβλίο, κι αυτό σαν να με σημάεδεψε και αν έμεινε, το "Αυτόχειρες παρθένοι".
Συγκλονιστικό.

Δέσποινα είπε...

Συγκλονιστικές οι ιστορίες τους! Με συγκινήσατε...

lakis είπε...

Κάποια γεγονότα μας χαράζουν την ψυχή, κάποια άλλα αγγίζουν απλά την επιφάνειά τους. Στο τέλος της ημέρας όμως όλοι τον ίδιο προορισμό έχουμε. Το μόνο που εκεί φτάνουμε κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Μέρα καλή