χωρίς σχολείο!

Όταν αρχίζει να χειμωνιάζει και νυχτώνει νωρίς, κι η ζέστη του σπιτιού και της κουβέρτας γίνονται χάδι στο δέρμα, τότε, ωωω, πόσο χαίρομαι που είμαι παρέα σου. Το φως της κουζίνας δεν μαχαιρώνει όταν κάθομαι στην ησυχία του, κι όταν βαδίζω στα σκοτεινά για το κρεβάτι μας δεν ακούω ήχους μοναξιάς στις γωνίες, μόνο κοιμάμαι ήσυχη και σε περιμένω.