Είσαι α-νόητη, χωρίς νόηση, χωρίς μυαλό δηλαδή.Και, είσαι εγωίστρια, πωπώ πόσο εγωίστρια, τα θέλεις όλα όσα μπορούν να υπάρξουν, τα θέλεις όλα δικά σου.
Γιατί δε χαίρεσαι που πριν είχες το μαύρο και τώρα έχεις το φώς;
Kαι, γιατί αρχίζεις να διαβάζεις άλλο βιβλίο πριν τελειώσεις το προηγούμενο; Eίναι πολύ, πολύ κακό αυτό.
Είπε ο γιατρός.
Και, είπε, όλα αυτά δε σημαίνουν πως δε σε εκτιμώ-δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναρωτηθώ αν σε εκτιμώ ή όχι.
Βλέπω συνέχεια ανθρώπους με προβλήματα καθισμένους εδώ, και προσπαθώ να δω τι τους κάνει κακό (και πιθανόν δεν μπορούν να το δουν οι ίδιοι) για να τους βοηθήσω.
Σ' εσένα θέλω να δώσω ένα ψαλίδι, ν' αρχίσεις να κόβεις, να κόβεις, να κόβεις ότι μέσα στο μυαλό σου έχεις αφήσει να σε πνίγει, μέχρι να κάνεις όλο το κουβάρι κλωστίτσες μικρές και να ελευθερωθείς.
* Frederick Blum (1857-1903)
4 σχόλια:
Ένα ψαλίδι και σε μένα παρακαλώ.
Τον εκτίμησα το γιατρό. Εμείς θέτουμε τα όρια , εμείς τα ξεπερνάμε ή τα εξαφανίζουμε. Στο ΄πα. Ήρθε ο καιρός της ΑΦΙΑΡΕΣΗΣ! ;)
Επί τέλους! Με ένα ψαλίδι στο χέρι, θα σας κακοποιούν και δε θα σας μέλει. Και θα βγάζει και το κάτι τις του και ο γιατρός.
Καταζητείστε!
Εγώ παλι, δεν το καταλαβαίνω.
Δε σε κρίνει, αλλά σε χαρακτηρίζει;
Μπορεί να είμαι ανόητη και αχόρταγη, αλλά αυτό μπορεί να λέει και κάτι καλό για εμένα στο μυαλό αυτού που το συμπεραίνει; Να με εκτιμά;
Και αν δεν το αναρωτιέται, τι κάνει, αδιαφορεί;
Και επέλεξε να μοιραστεί αυτά μαζί μου άκριτα; Αυτόματα;
Υπεκφυγές μοιάζουν αυτά.
Πώς να πεις τον άλλο ανόητο και εγωιστή και να μην σε διαολοστείλει.
Όσο για το ψαλίδι, καλά τα λέει.
Αν προτείνει και κάποιον τρόπο, θέλω κι εγώ ένα.
Δημοσίευση σχολίου