Λέγαμε με την Πόπη σήμερα, στο τηλέφωνο, για το πόσο ήρεμες μαμάδες θα ήμασταν στα παιδιά που δεν κάναμε. Είναι αστείο. Εννοώ πως μερικές μέρες, όταν είσαι καλά, σου φαίνεται αστεία αυτή η κουβέντα.* by Frederick Childe Hassam
Λέγαμε με την Πόπη σήμερα, στο τηλέφωνο, για το πόσο ήρεμες μαμάδες θα ήμασταν στα παιδιά που δεν κάναμε. Είναι αστείο. Εννοώ πως μερικές μέρες, όταν είσαι καλά, σου φαίνεται αστεία αυτή η κουβέντα.
8 σχόλια:
εικόνα από μυθιστόρημα...
Όταν είσαι καλά, όλα έχουν μια δικιά τους λογική, αστεία, όμορφη, περίεργη!
Φτάνει να είσαι καλά!
Η εικόνα είναι από την Βοστώνη: Boston Common at Twilight (1885-86).
Ο πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών (MFA) της Βοστώνης.
Και γιατί να μη σου φαίνεται αστεία. Ορισμένοι θεωρούν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από την τεκνοποίηση. Καλά τα παιδιά, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε κάποτε και τον εαυτό μας, να χαρούμε μερικά πράγματα. Έγινε πατέρας στα 37 μου (το ίδιο και η σύζυγος) και είχαμε ήδη προλάβει να χαρούμε τη ζωή μας. Απλά και τώρα η ζωή δεν περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά.
Συμφωνω με τον δειμο απο πανω.
Καλο θα ηταν να εχει ηδη καλυμμενα τα "κενα" του ενα ζευγαρι και μετα να τεκνοποιει. Οταν ενα παιδι ερχεται για να βουλωσει μια τρυπα δεν εχει χωρο να εξελιχθει οπως του αξιζει :)
Καλημερααααααααα
Άσε που συχνότερα τα παιδιά έρχονται απλά να καλύψουν κενά επικοινωνίας μεταξύ των γονέων ή άλλοτε θεωρούνται αυτοσκοπός. Προτίμησα εκτός από την ικανοποίηση δικών μου ψυχικών αναγκών να ζήσω τη γυναίκα μου (8 χρόνια ήμασταν παντρεμένοι όταν έμεινε έγγυος), να επικοινωνήσουμε με τις τρέλες μας, τα διαβάσματά μας κλπ και μετά να γεννηθεί η Άρτεμις. Όταν γεννήθηκε ήμασταν πια "γεμάτοι". Το μωρό πλήρωσε ένα άλλο κενό (αυτό του να μεταφέρεις όσα μπορείς σε ένα νέο πλάσμα).
Αλλά, ας σημειώσω και την οικονομική ανάγκη. Γιατί να έρθει ένα παιδί στη ζωή, όταν δεν μπορείς να ικανοποιήσεις βασικές οικονομικές απαιτήσεις για εσένα και εκείνο, πρωτίστως εκείνο;
Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να προσθέσω. Να ευχηθώ μόνο Καλό Μήνα θα ήθελα!
Ξέρεις ότι για όλα υπάρχει μία εξήγηση, όχι πάντα αρεστή. Θα είμασταν ίσως ήρεμες μαμάδες, χωρίς να ζορίζουμε πολύ τα "αποκτημένα με τόσους κόπους" βλαστάρια μας. Ισως να έπαιζαν περισσότερο, να γέλαγαν περισσότερο γιατί θα είμασταν πιστεύω περισσότερο συνειδητοποιημένες ότι τα παιδάκια που φέραμε στο κόσμο, δεν είναι "δικά μας-ιδιοκτησία μας" παιδιά. Ανήκουν στον ουρανό και στη γή πρωτίστως. Εμείς θα τους δίναμε τα εφόδια για να πετάξουν στα ύψη και να πατούν ανάλαφρα.
ΥΓ. Απειρες τέτοιες συζητήσεις κάνω και με τις δικές μου φίλες που δεν κατάφεραν όπως και εγώ να κάνουμε παιδιά.
Δημοσίευση σχολίου