Χτες το βράδι ο ήχος της ξώπορτας που έκλεινε με χαχανητά και κρυφό λαχάνιασμα, κατόπιν η φωνή του Πάντυ Λη Φέρμορ: "Παληά ρούχα 'γοράζω..." στα ελληνικά. Τον είδα να έχει αγκαλιασμένο τον Μιχαήλη από τον ώμο, που τούδειξε το δρόμο στο σκοτεινό ανηφορικό μονοπάτι. "Η Τζόαν είναι κουκουλωμένη, τρυπωμένη κάτω από τη γραμμή Πλίμσολ. Την άφησα να κάθεται στη μέση του δρόμου. Στείλε τον αρχιθαλαμηπόλο σου με κάνα κερί, ή με καμιά σέντια αν τύχει και σου βρίσκεται". Είναι μια εύθυμη συγκέντρωση σαν κι εκείνες που είχαμε στη Ρόδο.
Ύστερα από ένα θαυμάσιο γεύμα κοντά στη φωτιά, ο Πάντυ άρχισε να τραγουδάει Κρητικά, Αθηνιώτικα και Μακεδονίτικα τραγούδια.
Όταν βγήκα για να ξαναγεμίσω τη μποτίλια του ούζου στην ταβερνούλα από την άλλη μεριά του δρόμου, βρήκα το δρόμο γεμάτο κόσμο που αφουγκραζόταν με απόλυτη σιωπή μες στο σκοτάδι. Ο καθένας φαινόταν νάχει χάσει τη μιλιά του. "Τι συμβαίνει;" ρώτησα, όταν πήρε το μάτι μου τον Φράγκο. "Ποτέ μας δεν έχουμε ακούσει Εγγλέζο να τραγουδάει έτσι ελληνικά τραγούδια!".
Η ευλαβική τους έκπληξη είναι συγκινητική. Ήταν σαν να θέλανε να φιλήσουνε τον Πάντυ όπου κι αν πήγαινε.
(πικρολέμονα, σελ.118)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου