H Hideko Takamine γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1924.
Παιδί-θαύμα του Ιαπωνικού κινηματογράφου από το 1929, αποθεώθηκε από τον Mikio Naruse στο Όταν μια Γυναίκα Ανεβαίνει τις Σκάλες.
Στον κόσμο των φίλμς μέχρι το 1979 και μετά μια πνευματώδης δοκιμιογράφος (μτφ. google translate/wikipedia).
Πενήντα πέντε χρόνια παντρεμένη με τον Zenzo Matsuyama, σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο του The Human Condition (της εννιάωρης ταινίας του Masaki Kobayashi): από το 1955 μέχρι το θάνατό της στις 28 Δεκεμβρίου του 2010.
Μερικούς μήνες μετά, βλέπω την ταινία και μαγεύομαι, κι εγώ, από την κομψότητά της, από τη γλυκύτητα του προσώπου και του χαρακτήρα της.
Naruse once remarked: "From the youngest age, I have thought that the world we live in betrays us. Τhis thought still remains with me."
* ε, τα προφανή:
ω, τι θαύμα, θαύμα, να μένεις μ' έναν άνθρωπο πενήντα πέντε χρόνια, μια ζωή, μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος... Δεν αναρωτιέμαι καθόλου αν η σχέση τους κατέληξε συμβατική, αν έσερναν τις παντόφλες τους μέσα σε σιωπηλά δωμάτια, αν ήταν καρφωμένοι αυτός στις ταινίες του κι αυτή στα γραπτά της. Αυτό αποκλείεται. Είμαι σίγουρη ότι πέρσι τέτοιον καιρό βγήκαν μαζί να δουν τα πορτοκαλί φύλλα των japanese maples στο πάρκο...
ω, αυτό που είπε ο Ναρούσε δεν μπόρεσα να το μεταφράσω, χάνει τη λεπτότητά του άμα του αλλάξεις γλώσσα... Εξάλλου, τι λεω είπε, μέσα απ' τα δόντια του, μονολόγησε... Εμείς τι ανακατευόμαστε με τις σκέψεις του;
ω, μήπως πρν γεννηθώ έτσι, ήμουν γιαπωνέζα γκέισα;
3 σχόλια:
Όσον αφορά το υστερόγραφο, τα σκέφτηκα κι εγώ και κατέληξα στο ότι αν ήταν ισορροπημένοι μέσα τους και μεταξύ τους, τ' άλλα παραβλέπονται. Αν ήταν...
Συνέχεια όμως έτσι ήρεμη και χαμογελαστή δεν ΄φαίνεται αδύνατον; Κι αν ήταν, δεν είναι λίγο μονότονο; Θέλει ποικιλία η ζωή. Όχι, κατ' ανάγκη τσακωμό, αλλά λίγη ζωντάνια.
Ίσως να ήταν κι εγώ να παραλογίζομαι απόψε.
Εγώ μήπως ήμουν ο Κόναν ο βάρβαρος; Αυτό το χαμογελαστό καρτερικό βλέμμα μ εξαγριώνει όσο πάει η ώρα. Α πα πα...Είναι βλαμμένα τα νεύρα μου τελικά.
Ας μεταφραστεί, δεν το είπε στα αγγλικά ο Ναρούσε εξάλλου.
δεν την ηξερα την συγκεκριμενη κυρια.
και τα καναλια στην ιαπωνια δεν βαζουν τοσο παλιες ταινιες...χμμ θα πρεπει να ψαξω αλλου να την βρω!
Δημοσίευση σχολίου