18.3.12

λογοτεχνία

Έγινα μεταφραστής τυχαία, όσο βρισκόμουν στη φυλακή στα χρόνια της δικτατορίας. Ο Στρατής Τσίρκας μου μήνυσε πως έπρεπε να μεταφράσω το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, του Μαρσέλ Προύστ. Χωρίς άλλη κουβέντα, μου έστειλε τον πρώτο τόμο για ν'αρχίσω. Διαμαρτυρήθηκα. Εξήγησα πως δεν μπορούσα να καταπιαστώ μ'ένα τέτοιο εγχείρημα μη έχοντας μεταφραστική πείρα. Αρνήθηκα. Ύστερα από δεκαπέντε μέρες, στο επόμενο επισκεπτήριο της γυναίκας μου, ζητούσε κιόλας τα πρώτα χειρόγραφα. Δεν μπορούσα να φαντασθώ τις συνέπειες της πρότασης του Τσίρκα. Όχι μόνο πάνω στην προσωπική μου ζωή, που διαμορφώθηκε από τότε εντελώς διαφορετικά, αλλά και στον τρόπο της σκέψης μου, στις σχέσεις μου με τη λογοτεχνία και το γράψιμο...

(Αποσπάσματα από σημειώματα δημοσιευμένα στο συλλογικό τόμο Παύλος Ζάννας, α'έκδοση 1993, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, β'έκδοση 1999.)

* Αντιγράφω από το Πρώτο Πλάνο, τεύχος 261, 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για την ευτυχή συγκυρία της συνάντησής των Παύλου Ζάννα-Στρατή Τσίρκα-Μαρσέλ Προυστ.

3 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πώς αλλάζει η ζωή κάποιου από ένα "τυχαίο" γεγονός...

Σταυρούλα είπε...

Πόσο κερδισμένοι είμαστε εμείς :)

Ανώνυμος είπε...

lemon mou aresei o kolos sou