Θέλω να μεταφράζω και να κάνω βόλτες. Να περπατάω στη θάλασσα. Ήταν για
μένα μια πολυτέλεια η βόλτα στη θάλασσα που δεν τη στερήθηκα ποτέ. Το
θέμα πάντα είναι τι είσαι διατεθειμένος να δεις και να γνωρίσεις και
πόσο διατεθειμένος είσαι να ευτυχήσεις….
~ Από τη συνέντευξη της Ιωάννας Χατζηνικολή εδώ.
Μερικές φορές διαβάζω κάτι που μου προκαλεί τέτοια συναισθήματα που θέλω οπωσδήποτε να το μοιραστώ. Έτσι λοιπόν.
Τώρα
συνειδητοποίησα πως στην ίδια χρωστάω και τη γνωριμία μου με τα βιβλία του
Μπρους Τσάτουιν (ανάμεσά τους το υπέροχο, υπέροχο Τι γυρεύω εδώ).
Κι
επίσης το Άγρια Άλογα του Μισέλ Ντεόν, που είναι απο τα βιβλία που μου
έχουν μείνει αξέχαστα, που εδώ και πολλά χρονια θέλω να το ξαναδιαβάσω
(το διάβασα κάποτε δανεισμένο απο δανειστική βιβλιοθήκη) κι που τόσο
συχνά, σε ανύποπτες στιγμές, μου ξαναέρχεται στο νου η ατμόσφαιρά του...
Όταν το ξαναδιαβάσω ελπίζω να καταλάβω το γιατί.
Απορώ, τώρα που το γράφω, τι περιμένω ακόμα.
1 σχόλιο:
Μην απορείς.
Και γι αυτό το απόσπασμα μόνο τη συμπάθησα τρομερά. :)
Δημοσίευση σχολίου