ευοίωνοι γερανοί

Δεν ήθελε να είναι αυτοκράτορας. Ήθελε μόνο να ζωγραφίζει. Και να γράφει ποιήματα, τα απογεύματα, με το βλέμμα του να ταξιδεύει στο κομμάτι του ουρανού που έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου του.
Ήταν μια μέρα χειμωνιάτικη, γκρίζα και παγωμένη. Όμως μέσα του ήταν γεμάτος φως: η μικρή πριγκίπισσα Ου Λινγκ είχε σκύψει το κεφάλι ντροπαλά μπροστά του και είχε ψιθυρίσει το νέο κρατώντας απαλά την κοιλιά της.
Αυτό ήταν λοιπόν. Αυτό ήταν το σημαδι που ένιωσε, όταν νωρίς το πρωί μια ομάδα λευκών γερανών κάθησε να ξεκουραστεί στην στέγη του ναού, στην απέναντι πλευρά του κήπου.
Το ήξερε πως υπήρχε κάτι παραπάνω, που δεν το είχε γνωρίσει ακόμα, κι ανυπομονούσε να το μάθει, να το νιώσει, να δεσμευτεί.

~  Auspicious Cranes, του αυτοκράτορα Huizong of Song. Mε αφορμή το βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ, τετράδια από το ταξίδι στην Κίνα.