4.3.13

η δυσκολία της ύπαρξης

Έψαξα να βρω ποιός είναι ο ποιητής Νίκος Σπανιάς γιατί διάβασα τ' όνομά του στις επιστολές του Νίκου Καχτίτση προς τον Γιώργη Παυλόπουλο από το Μόντρεαλ (1956).
Τι εκπλήξεις που είναι οι άνθρωποι. Μια παράγραφος για τη ζωή του, ένα ποίημα, κι άλλο ποίημα, τι παράθυρο άνοιξε και τι αέρας μπήκε στο δωμάτιο και στο μυαλό μου. 
Βρήκα πως μια ζωή περίμενε ότι η Σουηδική Ακαδημία θα του απονείμει Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και πώς έπαιρνε ναρκωτικά για να εξουδετερώσει αυτή την  Difficulte d'être.

Μεταμορφώσεις
Φορές – φορές θαρρώ πως είμαι ένα ποτήρι
Ένας μεθυσμένος το παίρνει και το σπάει.
Γίνομαι κομμάτια.
Ανάμεσα από τα σπασμένα γυαλιά λάμπει το αίμα μου.
Φορές – φορές θαρρώ πως είμαι ένας αμφορέας
Ένας αρχαιοκάπηλος τον παίρνει και τον θάβει
Μένω χωμένος στο χώμα για αιώνες, χιλιετηρίδες, ίσως…
Φορές – φορές γίνομαι ίσαλος γραμμή.
Το κυανόλευκο δαχτυλίδι του ορίζοντα,
Ο αρραβώνας, δύο που αγαπήθηκαν και
Όμως χωρίσανε για πάντα.

~ Το ποίημα είναι από εδώ: Νίκος Σπάνιας, Το Πορτραίτο Ενός Άλλοτε Ναρκομανούς και οι πληροφορίες από το Άσματα και Μιάσματα και από τα σχόλιο της Κ.σ-Μ. εδώ.

1 σχόλιο:

Σταυρούλα είπε...

Μπράβο, φιλενάδα! Πόσα μου μαθαίνεις ;)

Αχ, αυτή η Difficulte d'être!