Η Χιονάτη στα 1920, στη Σεβίλλη: κόρη ταυρομάχου, χορεύει φλαμένκο... Η ταινία ασπρόμαυρη και μη-ομιλούσα: μόνο με μουσική κι εκείνα τα παραθυράκια με τα μπιχλιμπίδια που πλαισιώνουν τα λιγοστά λόγια που δείχνουν τι λένε τα κινούμενα χείλη των ηθοποιών. Μια θαυμάσια διασκευή, μια αισθητική απόλαυση, μια υπέροχη-υπέροχη Σεβίλλη. Μια ταινία αναπάντεχη, που πέρασε από δίπλα μας αθόρυβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου