Οι
προσκελημένοι του Pierre Assouline: ένα βιβλίο α-πο-λαυ-στι-κό, δεν
βρίσκω καλύτερη λέξη που να το περιγράφει. Στην αρχή, το πλήθος των
αρκετά εξεζητημένων λέξεων με έκανε να αναρωτηθώ αν η μεταφράστρια είναι
λεξι-λάγνα. Η Stavrula Renata αντιπρότεινε ότι ίσως ο Assoulin είναι που χρησιμοποιεί ιδιαίτερες λέξεις.
Πήρα να σημειώσω δυό-τρεις, να τις δώσω στη Χρύσα που εκπαιδεύεται στα
συνώνυμα για τις πανελλαδικές, και κατέληξα με μια μεγάλη λίστα. Τελικά,
δεν έχει σημασία. Το βιβλίο είναι απολαυστικό, τόσο που ξεχνάς ότι
είσαι στο μετρό και δεν σε ενοχλούν όσοι κουβεντιάζουν δίπλα στ' αυτιά
σου πρωί-πρωί (μεγάλο πλεονέκτημα αυτό για βιβλίο, και σπάνιο).
3 σχόλια:
Κοίτα να δεις που εγώ που το διάβασα το σνόμπαρα. Δεν λέω, δεν είναι κακό, αλλά να μωρέ, πολύ κλεισούρα, λείπουν οι περιγραφές, μόνο άνθρωποι και κουβέντες.
Το δικό μου αντίτυπο το αντάλλαξα και βρίσκεται σε άλλα χέρια φιλικού μπλογκ που ελπίζω να το εκτιμήσουν όπως εσύ!
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι από την αρχή σχημάτιζα εικόνες, "έβλεπα" αυτά που διάβαζα (πράγμα σπάνιο, επαναλαμβάνω). Μετά συνειδητοποίησα ότι ανυπομονούσα να δω τι θα γίνει μετά, όταν το άφηνα από τα χέρια μου. Μετά, ότι το ευχαριστιέμαι που η Σόνια τους τη λέει-στους σνομπ και τους ρατσιστές (αυτό το ευχαριστήθηκα πολύ, πραγματικά!) και τελικά σχηματίστηκε η λέξη μόνη της: ένα απολαυστικό βιβλίο :)
Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο!
Δημοσίευση σχολίου