Έλα

Ο έρωτας δεν υπάρχει. Εκτός από τον προς εαυτόν. Αυτό είναι που κάνει να βλέπουμε σαν έρωτα την επιθυμία να είμαστε δίπλα σε κάποιον που μας αρέσει: γιατί έτσι περνάμε όμορφα. Ή για να γονιμοποιηθούμε. Επίσης, για να έχουμε αυτί να ακούει τις σκέψεις μας. Για να είμαστε ζευγάρι όταν μας καλούν σε γάμους και βαφτήσια. Για να μην τρώμε μόνοι μπροστά στην τηλεόραση αλλά να τρώμε με παρέα μπροστά στην τηλεόραση. Για να ζεσταίνουμε τα κρύα πόδια μας το βράδυ. Για να κοιμόμαστε καλύτερα: δεν έχει ύπνο σαν αυτόν που κάνεις με το μπράτσο του αγαπημένου σου για μαξιλάρι. Είναι απόλαυση, είναι χαλάρωση, είναι παυσίπονο, χαλαρωτικό, ηρεμιστικό και αντικαταθλιπτικό μαζί. Ομώς όχι, τι λέω, ο έρωτας δεν υπάρχει. Είναι ψευδαίσθηση, είναι παραμύθι. Αν το αντικείμενό του "έρωτά" σου δεν σε θέλει, πονάς, πονάς, πονάς, πονάς, ε κάποια στιγμή προχωράς παρακάτω. Ζεις.

Κι εκεί που ζεις, σιγά-σιγά, σχεδόν από το τίποτα, κάποιος σου γράφει ένα ποίημα, από τη χαρά του που λαχταράς να τον δεις όσο εκείνος εσένα.

~ Εδώ, μαζί με άλλες 19 ιστορίες. Και η εικοστή.