για μέρες έψαχνα συνταγές

Πλένουμε πολύ καλά οκτώ λεμόνια από σπίτι-ούτε ξύνουμε το (υπέροχο) κίτρινο της φλούδας, ούτε κόβουμε, ούτε αλλάζουμε νερά αποβραδίς.
Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με νερό να τα μισοσκεπάζει και αφήνουμε να βράσουν ελαφρά για σχεδόν μια ώρα.

Πάνω στην ώρα τα βγάζουμε και πετάμε το νερό. Τα τσιμπάμε με το πηρούνι και χαμογελάμε με την περίεργη αίσθηση του λεμονιού που έγινε εύκαμπτο και μαλακό σαν λάστιχο-πραγματικά εξωπραγματικό.

Σαν χειρουργοί, με ένα πηρούνι κι ένα μαχαίρι, κόβουμε στη μέση, αδειάζουμε με κουταλάκι τα κουκούτσια και κόβουμε σε κυβάκια όλο το υπόλοιπο.

- το νερό που κράτησα στο τάπερ το πέταξα τελικά
- το ίδιο και τα κουκούτσια
- το υπόλοιπο το έκοψα κυβάκια-αν και αρχικά σκέφτηκα να αφήσω μπαστουνάκια

Βάζουμε στην κατσαρόλα τα κυβάκια του λεμονιού και τη ζάχαρη.
Οι οδηγίες ανέφεραν διάφορες ποσότητες ζάχαρης-κυρίως "τόση ζάχαρη όση η σάρκα του λεμονιού".
Καταρχάς να πω ότι βρίσκω την έκφραση "σάρκα του λεμονιού" φρικτή. Μετά να πω ότι δεν έχω ζυγαριά κουζίνας.
Επίσης δεν έκατσα να βάλω τα κυβάκια του λεμονιού σε φλυτζάνι και μετά να βάλω ισόποση ζάχαρη-ώστε να πω τουλάχιστον ότι έβαλα ίσους ογκους.

Με το μάτι, υπολογισα ότι τα λεμόνια ήταν περίπου 4 φλυτζάνια (το έμπειρο μάτι μου λέμε τώρα) και έβαλα 3 φλυτζάνια ζάχαρη. Είχα αρχίσει να βράζει στο μεταξύ, δοκίμαζα που και που, μου φάνηκε μια χαρά.
Αλλά επειδή πριν δυό χρόνια είχα φτιάξει μια πικρή μαρμελάδα γκρέιπφρουτ, κι επειδή παντού στις οδηγίες για τα λεμόνια έλεγε ότι είναι πικρά/ξινά/και διάφορα άλλα αντι-μαρμελαδικά, έβαλα άλλο ένα φλυτζάνι. Τέσσερα λοιπόν στο σύνολο.
Βράζουμε με τη ζάχαρη και με τίποτα άλλο για 30-40 λεπτά και αυτό ήταν.

Νομίζω ότι έγινε υπέροχα εσπεριδοειδής.
Η τελική ετυμηγορία θα έρθει βέβαια από την ειδική επι των μαρμελάδων εσπεριδοειδών αδελφή της Σταυρούλας.