μια τόσο καλή κυρία

"Σπούδασε αρχιτέκτονας με ειδίκευση στις γέφυρες στην Αμερική. Έχει λίγο καιρό τώρα που πήγε στο Ντουμπάι γιατί εκεί βρήκε δουλειά, μα είναι δύσκολο τόσο νέος στη χώρα να βρει να νοικιάσει αξιοπρεπές κατάλυμα. Έτσι αναγκαστικά μένει για την ώρα σ' ένα διαμέρισμα μ' ένα σωρό εργάτες που έχουν πάει εκεί επίσης για δουλειά, Ινδούς και τέτοια, και αναγκάζεται να τους βλέπει να ζουν στοιβαγμένοι και να τρώνε όλοι μαζί ρύζι με το χέρι από μια πιατέλα."
(hashtag: όλοι οι μετανάστες είναι ίσοι αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους)

Το παραπάνω είναι πραγματικό, μου το είπε μια κυρία σήμερα στη δουλειά και αφορά ένα παλικάρι, συγγενή της. Μέσα στην γενικότερη κουβέντα περί ανεργίας στη χώρα μας. Μια τόσο καλή κυρία, ένιωθε πραγματικά ότι ο δικός της μετανάστης είναι διαφορετικός, πολιτισμένος, σημαντικός, είναι εκεί από ανάγκη κι όχι γιατί το ήθελε, και λυπόταν που μέσα στις λοιπές δυσκολίες του ήταν και οι παραπάνω συναναστροφές. Δεν το λέω ειρωνικά, το λέω με απορία για τον τρόπο που σκέφτεται ο άνθρωπος.