summer in the city

Διάβασα μέσα σε μια μέρα (ε καλά, δεν είναι και κατόρθωμα με τέτοια γλώσσα που κυλάει και τέτοιο θέμα που δεν τ'αφήνεις απ'τα χέρια σου) Το δαιμόνιο του Γιώργου Θεοτοκά.
Μετά, χθες, ξεκίνησα τις Απροσδόκητες ιστορίες του Ρόαλντ Νταλ, που επίσης κυλάει σαν νερό. Όμως γενικά προτιμώ τα μυθιστορήματα από τις ιστορίες, και τη λογοτεχνία από τα έξυπνα σενάρια.
Πριν από τα παραπάνω, πέρασα μια γρήγορη Το Κουτσό του Χούλιο Κορτάσαρ. Ξεκίνησα κανονικά, αλλά στο δρόμο με κούρασε, χανόμουν, νύσταζα, έχανα τον ειρμό. Ή κάτι δεν κατάλαβα καλά ή (πράγμα που θεωρώ πιθανότερο) δεν ήμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.