1.9.14

ευτυχώς, ευτυχώς

  

To μόνο, το μόνο, όμως, ωραίο πράγμα που θυμάμαι από το σχολείο είναι η επιστροφή στο σπίτι την πρώτη μέρα, με τη στοίβα των φρέσκων και μυρωδάτων βιβλίων στα χέρια. Των ανθολογίων, κυρίως. Τα οποία -φυσικά- έχω κρατήσει. Όλα. Αυτό, Μόνο.
Κατά τα άλλα το φθινόπωρο με μελαγχολεί τρομερά -ό,τι κασκόλ και πλεκτά και ζεστές καλτσούλες και καθαρό σπίτι με χαλιά, ό,τι και να σκεφτώ, την ώρα που νυχτώνει και αρχίζει να ψυχραίνει, ένα μαύρο χέρι γραπώνει την καρδιά μου. Λες και πρέπει να αφήσω πίσω μου το ζεστό φως και να βγω στο κρύο. Λες και πρέπει να φύγω για τα αγγλικά. 

~ ο πίνακας είναι της Becca Stadtlander

1 σχόλιο:

casper85 είπε...

Η πρώτη μέρα του σχολείου είναι πάντα η πιο όμορφη, χαρούμενη γιορτή: μαθητές και καθηγητές, όλοι χαρούμενοι, όλοι ενθουσιασμένοι, τα νέα από το καλοκαίρι, τα μαυρισμένα πρόσωπα, οι καινούριοι μαθητές, οι καινούριοι καθηγητές, η καρδιά που χτυπάει με λαχτάρα μπροστά στην προοπτική μιας ακόμα χρονιάς.
Και φυσικά η μυρωδιά των βιβλίων...