Σ΄αυτό το μυθιστόρημα περιγράφει τη ζωή στην πατρίδα του γύρω στα 1890, λίγα χρόνια πριν και λίγα χρόνια μετά την έλευση των χριστιανών ιεραποστόλων. Περιγράφει το πώς οι άνθρωποι ζούσαν οργανωμένοι σε ομάδες/χωριά/οικογένειες, με συνήθειες, δοξασίες και ηθικούς κανόνες κάπως περίεργους για τη δική μας κοινωνία σήμερα αλλά εντελώς φυσιολογικούς, φυσικά, για εκείνη την κοινωνία τότε-διότι είχαν διαμορφωθεί βιωματικά. Είχαν σαν κύρια ασχολία την καλλιέργεια και επεξεργασία του yam, το οποίο αποτελούσε και την κυρίως τρόφή τους, και ζούσαν μια ζωή απλή.
Ώσπου άρχισαν να έρχονται οι ιεραπόστολοι με τα σιδερένια πουλιά τους (ποδήλατα), και με την αγάπη τους και την αδιασμφισβήτητη αυθεντία τους, κατάφεράν να τους αποδιοργανώσουν, να τους χωρίσουν και να αλλάξουν συθέμελα τον τρόπο ζωής τους. Διότι έφεραν μαζί τους τον τρόπο τον αντικειμενικά σωστό.
Με τα λόγια του συγγραφέα:
He has put a knife on the things that held us together and we have fallen apart.
Το γεύμα
Το αφτί και το κουνούπι
Among the Igbo the art of conversation is regarded very highly, and proverbs are the palm-oil with which words are eaten.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο από όλες τις απόψεις-από το περιεχόμενο (τρεις ιστορίες, εισαγωγικό σημείωμα, βιογραφικό του συγγραφέα, λεξιλόγιο) μέχρι τα τυπικά (εξαίσιο χαρτί, γραμματοσειρά και εξώφυλλο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου