25.2.17

~ πρόσκληση σε γάμο ~


Αυτό το παλιό βιβλίο, τόσο παλιό που δεν εμφανίζεται στα ελληνικά στο good reads, με την άσχημη μετάφραση (*), που το βρήκα βρώμικο σ΄ένα παλαιοβιβλιοπωλείο και το πήρα μόνο και μόνο για το όνομα της διάσημης συγγραφέως του, αυτό το βιβλίο λοιπόν, είναι εξαιρετικό.

Διαβάζοντας, λίγο λόγω της γλώσσας, λίγο λόγω της υπόθεσης, από τη μια μου φαινόταν κάπως βαρετό (μα τι με νοιάζουν εμένα τώρα όλα αυτά;), από την άλλη το απολάμβανα σαν να βλέπω ασπρόμαυρη αμερικάνικη ταινία. Ένιωσα και λίγο έφηβη, ήταν σαν να ξαναδιάβαζα το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, ήταν σαν τότε που ανακάλυψα πόσα βιβλία υπάρχουν (στη βιβλιοθήκη μας, στο Βαφοπούλειο, στον κόσμο) και μεθούσα μόνο και μόνο με τη σκόνη που χόρευε ο ήλιος στα ράφια.

Για να μην λογοκρίνω τον ενθουσιασμό μου, ας ξαναπώ το προφανές: Σχολιάζω (και χαρακτηρίζω) τα βιβλία ανάλογα με τη συγκίνηση, την απόλαυση και τον ενθουσιασμό που μου προκάλεσαν. Παρακαλώ σημειώσατε ότι οι συγκρίσεις με βιβλία και οι συνειρμοί μου είναι εντελώς προσωπικοί, η ζωή είναι μικρή και ο καθένας αναλαμβάνει τις αναγνωστικές ευθύνες του.

 (*) με το συμπάθειο, λατρεύω το Φύλακα στη Σίκαλη με τη γλώσσα της Τζένης Μαστοράκη αλλά εδώ η παλαιότητά και η ιδιαιτερότητά της κάπως μου κακοφάνηκε.

1 σχόλιο:

Rodia είπε...

εχμ.. ποντικίνα των παλαιοβιβλιοπωλείον κι εσύ..
Χαίρομαι που δεν ειμαι μονάχη :)