14.8.17

κάθε χρόνο και χειρότερα και καλύτερα μαζί

Δίπλα στη μαγευτική Θηβών, κάπου ανάμεσα στις τρύπες που έγιναν πρόσφατα για να βρουν το μέτρο, δύο άσπρες κοτούλες, αμεριμνες. Πώς τα κατάφεραν και το έσκασαν από το κοτέτσι τους, αναρωτιέμαι. Από την άλλη, ποιος δεν θα έψαχνε να βγει από ένα σκονισμένο παράπηγμα όταν βλέπει δίπλα του το δροσερό γρασίδι;
Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου σε ξεγελανε κατά κάποιο τρόπο, σε κάνουν να νομίζεις ότι θα κρατήσουν για πάντα.
Τις άφησα να ζήσουν το όνειρο κι όσο κρατήσει. Καλύτερα έτσι, σκέφτηκα, παρά μια μακριά σκονισμένη ζωή που καταλήγει στο φούρνο με πατάτες.