Παίζει απόψε το φεγγάρι
στην κληματαριά,
που ‘ναι να το πιεις αλήθεια
στο ποτήρι…
Όχι τόσο γιατί λάμπει στη κληματαριά
όσο γιατί φέγγει δίπλα
σ ένα παραθύρι.
(Μ.Μαλακάσης)
Αυτό το post είναι αφιερωμένο στον alombar42
διότι αυτός είναι που τράβηξε την θαυμάσια φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω, η οποία μου έφερε αμέσως στο νου το αγαπημένο μου….ελληνικό haiku,
που έγραψε ο κύριος Μιλτιάδης Μαλακάσης, αγαπημένος επίσης και του alombar!
* Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης-ο αριστοκράτης της ποίησης (1869 - 1943) γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, το 1869 και το αγάπησε με πάθος, γιαυτό και οι καλύτερες στιγμές των ποιημάτων του βρίσκονται στα σημεία που αναφέρεται σ αυτό.
Γόνος εύπορης οικογένειας-χαιδεμένος μοναχογιός ανάμεσα σε τρεις αδελφές, ίσως γιαυτό να μην κατάφερε να πάρει το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών...
Το 1908 παντρεύτηκε την Ελίζα, κόρη του τέσσερις φορές πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και πρώτη ξαδέλφη του Ζαν Μωρεάς-επιστήθιου φίλου του, και από το 1909 μέχρι το 1915 έμεινε στο Παρίσι.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα διετέλεσε διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Βουλής, ως το 1937, και Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Το 1923 τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων.
Έζησε τα τελευταία του χρόνια αποτραβηγμένος στο σπίτι του, στο Ψυχικό και πέθανε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 27 Ιανουαρίου 1943, ύστερα από μακροχρόνια αρρώστια στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.
* * * * * * *
10 σχόλια:
Μια φωτογραφία ζεστή
λίγοι στίχοι ερωτικοί
και κάμποση θύμηση για τον ποιητή.
απλά υλικά
ζυμωμένα με αγάπη
που χαιδεύουν τα μάτια μας.
Ποιος είπε ότι το ιντερνετ δεν έχει ψυχή;
Με αγάπη
Παράγραφος
(Χάρηκα για τη γνωριμία)
Δεν τον ξέρω τον Μαλακάση, αλλά μετά από αυτό που έστειλες θα ψάξω συλλογή του.
Εχεις καμιά πρόταση?
Απίστευτα όμορφος συνδυασμός.Ευχαριστώ και καλημέρα.
(εμένα μ αρέσει ο Ρίτσος για πάντα.
πρόσεξε το χαικού των χαικού:
"Τα ρουθούνια μας γνωρίζανε μιά-μιά τις μυρωδιές απ τα μικρά ποτισμένα περβόλια -
αυτό ναι μαντζουράνα - λέγαν τα ρουθούνια μας -αυτό ναι δυόσμος,
αυτό βασιλικός για χαμομήλι για τριαντάφυλλο
αυτό ναι μαιντανός, - κι ένα χαμόγελο χαρχάλευε μέσα μας
σαν που τινάζεις ένα ρούχο παλιό και πέφτει χάμου ντιντινίζοντας
ένα μικρό παιδικό δαχτυλίδι που το λόγιαζες χαμένο."
Η πανέμορφη φωτογραφία του ...γατακίου με τράβηξε. Εκπληκτική! Λειτουργώ περισσότερο με την εικόνα παρά με την ποίηση (ανίδεος εγώ απ' αυτήν, ενώ ο περισσότερος κόσμος εδώ την λατρεύει...)! Κι αυτή με το ...μαυροπράσινο όμορφη είναι. Μπράβο.
Τώρα άμα ρωτήσω αν η Μαλακάσα ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του θα είμαι πολύ Μαλακάσας?
Είμαι ασυγχώρητος, κυρίως επειδή άργησα να ανακαλύψω το ποστ - ευχαριστώ :)
Οσο για τον Μαλακάση... δε θυμάμαι τα ονόματα των ποιητών, παρότι ψιλοθυμάμαι διάφορα ποιήματα. Προτιμώ να ψάχνω κάθε φορά το θέμα μου και να επιλέγω, μαθαίνοντας αργότερα ποιος κρύβεται πίσω από ένα ποίημα ή έργο γενικά. Εννοώ οτι το "αγαπημένος" δεν πάει τόσο στον ποιητή (αν και δεν αποκλείεται), όσο στο ποίημα.
Χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να μάθω περισσότερα πάντως!
Ισως κάποτε βρω την κατάλληλη φωτογραφία για το συγκεκριμένο ποστ, με κληματαριά και παραθύρι :)
Προς όλους (όπως λέει ο alombar) : Ακριβώς αυτό ήταν το νόημα, όσοι δεν τον ξέρουν να τον γνωρίσουν, και οι υπόλοιποι να τον ξαναθυμηθούν, κυρίως όμως να χαρούμε που ακόμη ανατριχιάζουμε απο τέτοια ποιήματα και τέτοιες εικονες, κι ας πέρασαν τόσα χρόνια απο τα μαθητικά και τα φοιτητικά μας χρόνια, έτσι δεν είναι?
Γειά σου Ορλάντο μου,
καλώς ήρθες παράγραφε,
Πάνο, ζήσατε τον κύκλο των χαμένων ποιητών λοιπόν?
Mosaic όντως χαικού των χαικού, θαύμα, δεν το ήξερα..
(μα, 5 τα χαράματα? μπήκες πριν φύγετε απο την Αθήνα, με όλους αυτούς που δείχνει η τηλεόραση??)
Επίκουρε καλώς ήρθατε, η ποίηση των εικόνων σας αγγίζει λοιπόν!
Λαμπρούκο, περιμένω επιτέλους να μου αναθέσεις τον τομέα του πολιτισμού, διότι ο Ψωμιάδης είναι πολύ δυνατός σ αυτόν τον τομέα (μη χέσω)-πρέπει να τον προλάβουμε...
(Προς θεού, μη με βάλεις να αναλύσω την Πέγκυ...)
Κοκοβιέ, οι ανεψιές μου κάνουν όλο εργασίες για την τεχνολογία, για το carefour, για τους τομείς παραγωγής...κατευθυνόμενη μόρφωση..όμως την ποίηση είμαι σίγουρη οτι θα την βρούν μπροστά τους όταν την χρειαστούν!
Alombar μεταμφιεστήκατε λόγω των ημερών?
θαυμάσια η ιδέα σας, να σας παραγγέλνω φωτογραφίες για να εικονογραφώ τα πόστ μου?!!
Να μου παραγγέλνετε, όχι όμως ακόμη. Πρώτα να αγοράσω νέο scanner, για να βάλω το υπάρχον υλικό σε μια τάξη :)
Δεν διάβασα ποτέ ξανά τον κύριο.
Το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ.
Που τα βρίσκεις :)
δε φύγαμε απ την αθήνα, γιατί είχαμε "φορτωμένο" πρόγραμμα
χτες ήταν πάρτυ μασκέ φίλου
ντύθηκα γυναίκα με φούστα και κοκκινο μαλλί και βάφτηκα και όλα τα σχετικά και ήταν υπέροχα γιατί χόρευα ασταμάτητα, μόνο που κρύωσα γιατί το ντεκολτέ ήταν βαθύ κι είχαν ανοιχτά τα παράθυρα κι έτσι σήμερα κάθομαι σπίτι μπροστα στο PC, αντί να είμαι στο Ρέντη πάνω στο άρμα Big Mother, που μου χαν ραψει και τη στολή, καρναβαλιστής σωστός ο δικός σου, αλλά αντί για μένα είναι η κυρία μου με τη μικρή μας, γιατί εγώ κρύωσα και θα μπορούσα να τραγουδάω σαν τον Χάτζή τώρα φτάνει να μου δίνες τα λόγια, κι είμαι μόνος σπίτι και σίγα μην κάτσω να γράψω στο blog τώρα για τη διάκριση του πόνου από κάτι που έσυ lemon μου έδωσες την αφορμή, σίγα μην κάτσω να ασχολήθώ με τον καλό πόνο αυτόν που συνειδητά επιλέγουμε γιατί είναι μέρος της Αλλαγής lemon και kevlarsoul που είσαι κουρασμένο παλλικάρι στα 26, αλλά δεν πειράζει, έτσι ήμουν κι εγώ φίλε, αυτό είναι το υγίες(είναι αυτά της Αλλαγής τα κόλπα)-που λές καλή μου lemon κάθομαι μέσα μόνος σήμερα και υπόφέρω τον κακό πόνο του να σαι γριπωμένος και να πίνεις τσάγια με κάτι κίτρινο που σε θυμίζει, ένας πονος που δεν βοηθάει, που δεν Αλλάζει την υπάρξη-γιατί πρέπει να μαι καλά αύριο, μπορεί να έχασα τον Ρέντη αλλά αύριο έχει αιτό και είπανε πως θα φυσαέι και θα τρέχω στις πλαγιές με την καλούμπα στο χέρι και θα τον ανεβάσω ψηλά πίστεψε το, πίστεψε το στο λέω:ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΞΩ ΑΠ ΤΗ ΖΩΗ
(συχνά ξυπνάω νωρίς)
Mosaic καλά κάνατε και δεν φύγατε, φοβάμαι τους δρόμους αυτές τις μέρες…
Εγώ έχω χρόνια να ντυθώ καρναβάλι, είχα ντυθεί έγγυος πριν 2-3 χρόνια, έβαλα μια μεγάλη πάνινη κούκλα για κοιλιά και την έβγαζα τάχα ότι την γεννούσα..!!
Η αδελφή μου με την οικογένειά της πήγαν Ξάνθη, αλλά χωρίς στολές και παρέλαση φέτος-το έκαναν όμως πέρσι και πέρασαν υπέροχα.
Και σιγά μην κάθεσαι και αναλύεις τον πόνο, τριημεριάτικα και άρρωστος, άστον να πάει σε καλό του κι εμείς πάμε παρακάτω, εε??
Η raffinata μας επίσης είναι χάλια το τριήμερο, δε βαριέσαι, αυτά νάναι, οι γρίπες και οι πονόλαιμοι…
Ελπίζω να μη βρέχει αύριο, (άρχισε ήδη να φυσάει εδώ και καμιά ώρα), θα είσαι ένας από τους ταλαίπωρους μπαμπάδες που προσπαθούν να σηκώσουν το αητό και θα τους δείχνει η τηλεόραση στις ειδήσεις?? λολ, ελπίζω να περάσετε καλά, σήμερα είδα κάτι αητούς-μεδουσίτσες να πουλάνε στην άκρη του δρόμου, πολύ γλυκά μου φάνηκαν αν και τελείως un-traditional!!
Δημοσίευση σχολίου