10.5.06

σκέφτομαι και γράφω




Πέστε εσείς τώρα, που διαβάζετε αυτό το σκέφτομαι και γράφω (αγγλιστί=βλογ), έχω άδικο που είμαι χαζοθεία?

  • ΝΑΙ

  • ΟΧΙ

(Στις 13 Μαίου κλείνουν δυό χρόνια που έφυγε ο παππούς-έλλειπε όμως πολλά χρόνια πριν, παρέα με την Αλζχάιμερ.

Σε ένα μήνα η Χρύσα γίνεται δέκα, η ανύπαρξία ορθογραφίας της με αφήνει αδιάφορη-μπροστά στην ικανότητα του λόγου της.

Το γράμμα γράφτηκε ύστερα απο προτροπή της γιαγιάς (με απώτερο πονηρό σκοπό την εξάσκηση της μικρής στο γράψιμο) : "γράψε βρε Χρύσα κάτι, να έχω να το διαβάζω όλη τη βδομάδα που είσαι μακρυά μου, να σε θυμάμαι μέχρι να ξανάρθεις..")



* * * * * * *

27 σχόλια:

Mirandolina είπε...

Να εισαι όσο χαζοθεία αντέχει η καρδιά σου και με τις ευλογίες μου!

Ανώνυμος είπε...

Σαφέστατη!!
Καλά, υπήρχαν κανα - δυο λαθάκια, αλλά η απλότητα και το καίριο της γραφής της μου θυμίζει στίχους από αφρικάνικα τραγούδια.
Το γράφω αυτό γιατί πάντα θαύμαζα τις δυο αυτές αρετές στους στίχους αυτής της ηπείρου. Όχι τόσο στα βόρεια, όσο στο κέντρο της.

Θα είχα κι άλλα να παρατηρήσω, αλλά "...καλύτερα, ας παρακολουθήσουμε την ταινία."
;-)

Кроткая είπε...

Χαζοθεία, να το χαίρεσαι το ξύπνιο ανήψι!
και κυρίως τη γιαγιά! είναι πολύ πολύ καλή! μπραβο, ειστε εξαιρετικη οικογενεια!

θα κλωνοποιηθείτε; να παρουμε κι εμεις κανενα δειγμα;

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

το comment πάει στο γράμμα της ανηψιάς σου

"γλυκειά μου δε θέλω να μαλώσουμε γιαυτό λέω ότι εμείς οι δύο έχουμε (εγω είχα) τους καλύτερους γιαγιάδες και παππούδες. Δώσε ένα φιλάκι στη θεία σου όταν διαβάσεις αυτό"

GLOBAL είπε...

Oxi den exeis adiko.
Yperoxes dunamikes.

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

ΟΧΙ
ΟΧΙ
ΟΧΙ
Δεν έχεις καθόλου άδικο καλή μου.
Και όσο χαζοθεία είσαι εσύ, άλλο τόσο χαζοανηψιά πρέπει νάναι η μικρή, γιά την υπέροχη θεία που έχει.
Φιλιά και στις δυό σας.

Epicuros είπε...

Γλυκύτατο το κειμενάκι της Χρύσας! Μου θύμισε τις δικές μου ανηψιές (τώρα μεγάλες με οικογένειες) όταν ήταν μικρές. Είμαι ακόμη χαζοθείος και μου αρέσει! Επειδή η μία έχει κι ένα αγγελούδι 3 ετών είμαι και χαζοπαπούς. Υπέροχοο!

maika είπε...

ηπέρωχι ι ανειψψούλα σου κε εσί τοιχερρί που τοιν έχοις....
Να ήσται πάντα χαρρούμμαινες..

Εγο πάντοσ ωρθογραφηκά λάθοι δεν βρείκα!!

καλλημμέρρα!!

Αλεπού είπε...

Στην εκθεσούλα της Χρύσας, αυτό που βρίσκω πολύ χαριτωμένο είναι το "ευχαριστώ πολύ" στο τέλος. Σαν να έβγαζε λόγο δηλαδή και ευχαρίστησε στο τέλος το κοινό που την άκουσε!

Αλεπού είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
MåvяiÐåliå είπε...

Θέλω τη γιαγιά μου ΤΩΡΑ!!!!

Lion είπε...

ΝΑΙ, εισαι χαζοθεια!
ΟΧΙ, δεν εχεις αδικο!

Φιλια στην Χρυσα
- ως ωφειλουμε

NinaC είπε...

ΟΧΙ

Composition Doll εψήφισεν.

Λαμπρούκος είπε...

Αγαπη μου! (για τη μικρή το λέω για σένα τα αισθήματα μου είναι δεδηλωμένα).

Είναι υπέροχο πλασματάκι. Η ορθογραφία δε θα πρέπει να σε ανησυχεί. Και εγώ μικρός ανορθόγραφος ήμουν αλλά δες με τώρα τι σπουδαίος έγινα (μάλλον τώρα που το ξανασκέφτομαι καλύτερα να σε ανησυχήσει:)

Charlie Alexandra είπε...

η επιστολή της νεαράς Χρύσας διαπνέεται από έναν αέρα δημοκράτικότητας και ελευθερίας και γάμα την ορθογραφία... με τέτοιο μπαρόκ γραφικό χαρακτήρα, ερωτηματολόγιο κι ευχαριστήρια αποφώνιση στο τέλος, η μικρά είναι ήδη Ruler!!! Ζήτω το σκέφτομαι και γράφω!!

Butterfly είπε...

Εγώ μπορώ να δηλώσω χαζοθεία ότι είμαι η πρώτη που το διάβασε απ΄όλους τους bloggers? Μπορώ, μπορώ? Και στο πρωτότυπο παρακαλώ!!!
Είναι καταπληκτικό παιδί η Χρύσα σας.

ηω-λιθικός είπε...

Καλησπέρα...΄
πρώτη μου επισκεψη , ελπίζω όχι και τελευταία..
Μιας και είμαι χαζοθείος καταλαβαίνεις και ποια θα είναι η άποψή μου...

alombar42 είπε...

Μα καλά, τι θεία είσαι εσύ που δεν της έχεις φτιάξει ακόμα blog;!
Η μικρή είναι ήδη μια blogger, απλώς δεν το ξέρει!

FUFUTOS είπε...

Η Χρύσα σου είναι μια γλύκα.
Δε βλέπω να είσαι χαζοθεία, νορμαλ σε βλέπω με τέτοιο θησαυρό :)

YO!Reeka's είπε...

χεχεχεχε έξυπνη η γιαγιά!

Ανώνυμος είπε...

ΕΔΩ ΕΜΕΙΣ ΓΙΝΑΜΑΙ ΧΑΖΟΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΑ (ΜΑΣ)

akindynos είπε...

όντως γεννημένη μπλόγκερ!

Stavros Katsaris είπε...

Βλέπω τη μικρή σε λίγα χρόνια να έχει δικό της blog και να το κάνουν βιβλίο οι εκδόσεις μαραθιά.

Alkyoni είπε...

άσχετο comment
-----------------
Thas, πρέπει να φύγω σε λίγο, κι εσύ ξύπνησες μέσα μου ένα ολόκληρο βιβλίο… καλά που δεν προλαβαίνω, αλλιώς το βλογ σου θα κινδύνευε από κατάληψη…

Ακριβώς το 84 μπήκα κι εγώ στο ΑΠΘ, όμως από την άλλη μεριά από σένα : έκλαιγα τη μοίρα μου που δεν πέρασα σε άλλη πόλη (!) κι έπρεπε να μένω με τους γονείς μου, με λυπόμουνα που δεν μπορούσα να ζήσω την θαυμάσια (!) φοιτητική ζωή που περιγράφεις εσύ εδώ…
Οι νέες μου γνωριμίες από άλλες πόλεις ξενυχτούσαν συζητώντας, κάπνιζαν, είχαν ραδιοκασετόφωνα στο πάτωμα (θυμάσαι τους πάγκους με τις κασέτες στη Λέσχη?) κι εγώ έπρεπε να γυρίσω σπίτι ενώ άφηνα τους υπόλοιπους στο Λούκυ Λούκ και το Φοξ…

Επίσης έχω να σου πω ότι εμένα μ’ αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη του κέντρου-είναι η πρώτη ΖΩΗ (ακριβώς έτσι, ζωή με κεφαλαία) που έζησα. Κυρίως γιατί την περπάτησα πάνω κάτω (πλατεία Ελευθερίας-Λευκός Πύργος) σχεδόν καθημερινά, χέρι με χέρι με τον τότε φίλο μου και μετά (τώρα πρώην) άντρα μου…
Το Κύτταρο με πικρό νες καφέ, η παραλία με ομίχλη, το Αιγαίο κι έξω να χιονίζει, το Αχίλλειο με τις κίτρινες πλαστικές ταπετσαρισμένες καρέκλες και τα χρυσαφιά φλυτζάνια του καφέ, το Πένυ-Λέιν στην Κορομηλά, το Εναλάξ στη Λώρη Μαργαρίτη, το Τζούγκ Μπόξ στο Ναυαρίνο…βλέπεις, εγω ως Θεσσαλονικιά περνούσα τις μέρες μου στο δρόμο και στους καφέδες, γιατί δεν είχα τον δικό μου χώρο να απομονωθώ στο σπίτι μου (και δεν ήθελα και να τους βλέπω τότε τους γονείς μου, δεν είχα καταλάβει ότι ο χρόνος που θα τους έχω είναι πεπερασμένος και πρέπει να τον εκμεταλλευτώ όσο τον έχω…).

«Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αλλά ένας λόγος που με έσπρωχνε επίμονα να απαντησω σ’ αυτό το post ήταν για να δω μπροστά μου ξανά ονόματα που χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή αλλά με δυσκολία ανακαλώ πλέον τον ήχο τους».
Ευχαριστώ πολύ Thas-το καταευχαριστήθηκα!!

----------------
Λες να γνωριζόμαστε;;;;;;;
Πολύ μικρή η πόλη μας,όσο κι αν μεγαλώνει και μεγαλώνουμε κι εμείς.
Φιλοσοφική ΑΠΘ εγώ (ΜΝΕΣ)
Τα μερη που αναφέρεις ίδια
ξαναπήγαινε μια βόλτα εκεί που αφησες αυτό το σχόλιο θα βρεις κι άλλα ονόματα :))
Χμμμ και στο vita moderna στο ποστ για τον Αγγελάκα μ έπιασε ένα μικρό παράπονο....
Φιλιά

Juanita La Quejica είπε...

Η Χρύσα γράφει, η Έλενα (που τον Ιούλιο κλείνει και εκείνη τα 10) ζωγραφίζει. Από τις ομορφιές της ζωής, οι χαρισματικές ανηψιές!

snikolas είπε...

Ποια ορθογραφία; Τα χαμόγελα που χαρίζει βλέπω μόνο.

Σταυρούλα είπε...

Σαν τρομερή χαζοθεία σου λέω πως όχι! Αλλά και σαν δασκάλα σίγουρα δεν θα μάλωνα τη μικρή, γιατί το γραπτό της βγάζει φοβερή γλύκα και ευαισθησία!