επιτέλους, χρώματα!

Οι ομπρέλες του Χερβούργου….

Τόση ομορφιά δεν την μπορούν τα μάτια…δωσε μου θεέ μου όλες τις στέρνες του ουρανού να τις γεμίσω….
Και τις έδωσε…
Βρέχει, βρέχει στην ταινία, μα μέσα στο γκρι και το μαύρο οι ομπρέλες είναι γεμάτες χρώματα, μονοχρωμίες που στροβιλίζονται…

Ο έρωτας είναι-όπως κάθε δυνατός έρωτας που διεκδικεί διάρκεια μέσα στο χρόνο-απραγματοποίητος. Όχι, λάθος, πραγματοποιήθηκε αλλά στιγμιαία, όσο ν αφήσει σημάδια στις καρδιές κι έναν καρπό στο σώμα-γιατί κάθε έρωτας που διεκδικεί διάρκεια μέσα στο χρόνο π ρ έ π ε ι να αφήνει ένα αποτύπωμα...

Και η αληθινή ζωή είναι εκεί-όχι που θα έλλειπε, κι ας είναι ταινία…
Η μάνα που θέλει να προστατέψει την κόρη από τις κακές γλώσσες-κι από τον έρωτα όμως, που θέλει να της στρώσει μια άνετη ζωή-και για τον εαυτό της όμως, που θέλει να την καλοπαντρέψει-αλλά και να την εκδικηθεί για τον έρωτα και τα νιάτα της…όμως.
Ο κύριος πλούσιος που είναι κακός γιατί είναι ο Άλλος-δεν είναι ο αγαπημένος, αλλά που είναι και σωτήρας γιατί ο αγαπημένος είναι αλλού και ο κίνδυνος είναι εδώ…
Και το δίλημμα, το κλασικό, εδώ κι αυτό…, γάμος ή έρωτας? Να κάτσω ή να φύγω? Να περιμένω ή να ζήσω?
Και η απάντηση-όπως πάντα (όπως πάντα?), έρχεται από το πουθενά, από μόνη της, η απόφαση βγαίνει χωρίς σκέψη, οι κινήσεις είναι σπασμωδικές, η ζωή προχωράει, βρέχει, οι ομπρέλες δεν αρκούν για να σε προστατέψουν, ο έρωτας δεν είναι ομπρέλα, είναι βροχή και σε κάνει ν ανατριχιάζεις, σε ξεπλένει αλλά μετά σε παγώνει…

Οι άντρες είναι παιδιά, αγαπούν, τραγουδούν, φεύγουν, οι γυναίκες κάνουν παιδιά, τραγουδούν και ονειρεύονται, οι ομπρέλες είναι ροζ, θα σε περιμένω, αλλά οι κοιλιές φουσκώνουν, ο έρωτας είναι δέντρο που κάνει καρπούς, κι αν δεν είσαι εκεί τη σωστή ώρα…

Μετά, όλα είναι αλλιώς. Μόνο η βροχή είναι ίδια, τα δάκρια και οι ομπρέλες. Είναι πιο σκοτεινά, τα φουστάνια είναι ροζ, το μωρό ξανθό, το αυτοκίνητο πολυτελές, ο έρωτας προδομένος…προδομένος? Από ποιόν όμως?

Η μουσική κλαίει-εδώ, χίλια ευχαριστώ για το ταξίδι, άξιζε τον κόπο εντελώς!
Σε όλη την ταινία μιλούν τραγουδώντας...

* * * * * * *