12.6.06
πεταλουδίζω
"Μono-no-aware σημαίνει “θλίψη για τη ρέουσα φθορά των πραγμάτων”, σαν την γλυκιά, νοσταλγική θλίψη που σου προκαλεί το πέσιμο των ανθών της κερασιάς",
λέει ο σκηνοθέτης Κατζίρο Γιαμαμότο στον μαθητευόμενο βοηθό του Ακίρα Κουροσάβα – προσπαθώντας να του διδάξει τι να προσπαθήσει να πετύχει κατά το μοντάρισμα των σκηνών μιας ταινίας.
(Α.Κουροσάβα:Κάτι σαν αυτοβιογραφία).
(Τελευταία οι βλογερς παθαίνουν Λαμπρουκίαση,
λέει ο ανώνυμος voas σε σχόλιό του στο τελευταίο ποστ της ellinidas).
* * * * * * *
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Αυτό δεν ειπράττουμ απ' τις ταινίες του; Ειδικά τις τελευταίες;
Να πεταλουδίζεις, λεμονάκι! Καλό κάνει!
Η λύπη είναι κακό, η θλίψη όχι.
Η ρέουσα φθορά των πραγμάτων αναπόφευκτη. Το να προκαλεί θλίψη και όχι λύπη, είναι γλυκό και τρυφερό. Αναπολείς την αρχή, μα ωστόσο είσαι ακόμα μέσα, ζεις.
(Οι βλόγερς παθαίνουν Λαμπρουκίαση ένεκα το θέρος. Ας ξανάρθει ο χειμών και τα λέμε, θα στριμωχνόμαστε και δεν θα προλαβαίνουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε)
η θλίψη αυτή δεν δείχνει , το πόσο ωραία τελικά είναι η ζωή ?
καλημέρες ....λεμονάκι
Πεταλουδίσματα,
μα με επίγνωση του εύθραυστου των φτερών.
Μια θλίψη στο στήθος για τούτο.
Η μαγική θέα,
ο άνεμος που παρασέρνει,
αυτή η αίσθηση της ανάσας
που καιρό δεν είχε φτάσει στα πνευμόνια,
τη θλίψη κάνουνε γλυκιά,
ευπρόσδεκτη.
Δεν ξέρω τί να ευχηθώ.
Να μην ξεχνιέσαι
ή τ' αντίθετο;
@chanana:
Η απονία είναι απέναντι από τη θλίψη. Και της χαμογελάει.
Tέτοιο post χωρίς ηχητική κάλυψη;
Λάβε pink Martini και δικό σου το Kikuchiyo to Mohshimasu!
Χαρούμενα γενέθλια ....
Πεταλουδίζω ... αγαπημένη λέξη αλλά πονάει .
Σ'ευχαριστώ λεμονάκι . Γύρισα όπως είδες ... με καψαλισμένα τα φτεράκια μου προσπαθώ να ξαναπετάξω .
φιλιά
"σαν την γλυκιά, νοσταλγική θλίψη που σου προκαλεί το πέσιμο των ανθών της κερασιάς" τι ωραίο!Το επαναλαμβάνω και είναι σαν μια γλυκιά μελωδία!Γεια σου lemon!
Δημοσίευση σχολίου