Εμείς γι’ αυτά τα λίγα και απλά πράγματα πολεμάμε,
για να μπορούμε να έχουμε μια πόρτα, μια λάμπα,
ένα σκαμνί,
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
για να μπορούμε να έχουμε μια πόρτα, μια λάμπα,
ένα σκαμνί,
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Βρε μαμά…αυτό είναι …too…πώς να το πω τώρα, εκτός πραγματικότητας…
(αυτό μου ζήτησε να της ζωγραφίσω πάνω στο κομμάτι το ύφασμα, να το κεντήσει για τον τοίχο.
Γιατί ήταν ο αγαπημένος της στίχος-αγνώστου ποιητή, κυκλοφορούσε κρυφά-χειρόγραφο σε τετράδια όταν τα αδέλφια της ήταν στα νησιά κι αυτή αρκετά μικρή ώστε να το αποστηθήσει και να το θυμάται απαράλλαχτο χρόνια μετά… κι όταν μια φορά μου το ανέφερε-την ώρα που τηγάνιζε, μου θύμησε τον κύριο Λειβαδίτη, έψαξα και της τόφερα αυτοστιγμής τυπωμένο μπροστά της-όχι πια αγνώστου, αλλά γνωστού-και προφανούς…)
Μα μαμά, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας για το σήμερα…
Μια πόρτα? Ένα σκαμνί? Και λάμπα? Έλεος…
Καμιά μαγιονέζα? Γραμμή αdsl για τον υπολογιστή? Κινητό με κάμερα? Έστω έναν καπουτσίνο??
* * * * * * *
20 σχόλια:
Μια γραμμη ADSL λέει πάντα.
μια γρήγορη στο 1 γίγα.
(αξεπέραστος ο Λειβαδίτης-καλημέρα)
Μμμ, αντίσταση χωρίς όλα αυτά χλωμή τη βλέπω... Κακά τα ψέματααα!Αν όμως πάει κανείς να τα πειράξει τότε σύσσωμος ο κόσμος θα ξεσηκωθεί! Κατάντιαααα...
"ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ."
Σχεδόν ουτοπικά τα παραπάνω!
Όμως διαχρονικά!
Για ένα ήρεμο όνειρο δε χρειάζεται πόλεμος Λέμον! Ισα ίσα...
σμουτς!:-)
..και.. γρήγορα να ζωγραφίσεις για να κεντήσει η μαμά σου.. άσε τη να βλέπει τα πράγματα όπως θέλει, ε..
(εμ, θα το πάθω και'γώ, δε θα το πάθω;)
Κι'όμως, αν πολεμούσαμε γι'αυτά τα λίγα και απλά πράγματα, πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μας.
εγω πολεμαω καλη μου, για ενα λουλουδι... την ψυχη μου...
πλεον μονο για αυτην...
φιλια..
Μα δεν το βλέπετε;
Αυτά τα ίδια που λέτε λέει και ο ποιητής!
Τί τη θέλουμε τη μαγιονέζα;
Τη γραμμή adsl για τον "ηλεκτρονικό εγκέφαλο";
Το κινητό με την κάμερα;
Τους καπουτσίνους;
Τα θέλουμε για να αποκτήσουμε μέσα απ' αυτά μια πόρτα.
Τα θέλουμε για να αποκτήσουμε μέσα απ' αυτά μια λάμπα.
Τα θέλουμε για να αποκτήσουμε μέσα απ' αυτά ένα σκαμνί.
Τα θέλουμε για να αποκτήσουμε μέσα απ' αυτά ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί, ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Κι αυτά;
Την πόρτα;
Τη λάμπα;
Το σκαμνί;
Τον χαρούμενο δρόμο το πρωί;
Το ήρεμο όνειρο το βράδυ;
Αυτά δεν ξέρετε τί είναι;
Τί τα θέλουμε;
Για δείτε που πηγαίνουν όλα τούτα.
Τα θέλουμε για να φτάσουμε μέσα απ' αυτά σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Σ' αυτό που δε θα χρειαζόμαστε πια ούτε μαγιονέζες, ούτε γραμμές adsl, ούτε κινητά με κάμερα οσκούρα, ούτε καπουτσίνους.
Η μητέρα σου τα είπε αυτά;
Κι ο ποιητής;
Αυτά τα λόγια τά 'χε μέσα της από μικρό παιδί;
Λοιπόν τέτοιους ανθρώπους, που τα κεντάνε μέσα στην καρδιά τους ετούτα τα λόγια, θέλω να γονατίζω να τους φιλώ το χέρι και να το βαστώ στην καρδιά μου δίπλα.
Γιατί μέσα στην καρδιά τους την μπαρουτοκαπνισμένη έχουν τον σπόρο για την ουτοπία όπως η Μαύρη Ντάλια την χαρακτηρίζει.
Και με το χέρι τους αυτό,
(όχι με το στόμα, ούτε με το νου, με το χέρι. Με το χέρι αυτό που κεντάει)
μοιράζουν με αγάπη στους τριγύρω κομμάτια από ουτοπίες.
Είσαι τυχερή.
Χαρά σ' εσένα!
Ενα ήρεμο βράδυ παρακαλώ?!
(κι έναν καπουτσίνο pls)
Φιλιά.
Μου έλειψες
κι ομως ... ολοι αργα ή γρηγορα αποζηταμε παλι τα απλα...μια πορτα, μια λαμπα, ενα σκαμνι, χαρουμενο δρομο το πρωι... και ηρεμα ονειρα!
ασχετο αν τωρα ζηταμε γρηγορες συνδεσεις καi 3G technology...
καλο βραδυ, και ηρεμα & γλυκα ονειρα!
Αυτές οι μάνες έχουν όλο τον κόσμο μέσα τους καιη ψυχή τους έχει καλύτερη γραμμή σύνδεσης από την ADSL με τους γύρω της.
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Ξέρει τι λέει ο ποιητής, ειδικά αν οδηγείς και δουλεύεις στην Αθήνα
Νομίζω πως για έναν χαρούμενο δρόμο το πρωί και για ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ θα έδινα και πέντε χρόνια από την ζωή μου.
Τώρα βέβαια θα μου πεις: "Κι αν σου έμεναν μόνο πέντε"
Ε δεν πειράζει. Ας τα χαρούν οι επόμενοι... αρκεί να υπήρχαν...
Καλή εβδομάδα λεμονιά , αλήθεια που πήγε το γατάκι; Να προσέχεις τα πεταλάκια σου λοιπόν και να τα στρέφεις και εσύ προς τον ήλιο.
Σπάνια εκτιμάμε, όσα απλόχερα μας δίνονται.
Κι ας έχουν δώσει άλλοι τις ζωές τους.
άσχετο σχόλιο
Θέλω να σου αφιερώσω το τραγούδι "Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι"
στίχοι Τ Λειβαδίτης
Καλή σου μέρα μαργαρίτα :P
αχμ λεμονάκι εννοούσα :)
(Kαλώς ήρθες Μαργαρίτα με τα κόκκινα μαλλιά
Καλώς ήρθες Μαργαρίτα μες την πόλη
Σε θυμάμαι που κρατούσες κάτι σχέδια παιδικά
τώρα κρύβεις μες την τσέπη το πιστόλι..")
Άραγε το θυμάται κανείς αυτό το τραγούδι;
Πούλι μ'...
φεύγεις κρυφά απ' την οθόνη...
και πια δεν είναι γυρισμός.
Είναι που τότε των ανθρώπων τους αρκούσαν απλά πράγματα για να νοιώθουν ευτυχισμένοι...
μια πόρτα , μια λάμπα , ένα σκαμνί για να κάθομαι και να πίνω τον καπουτσίνο .....και οι δύο γενεές έσονται μία ....αρκεί να το θέλουμε
καλημέρα ....
"ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ
Moυ θύμισες μια προσευχή που μας μάθαινε η μάνα μας..
"Τώρα που ήρθε η βραδιά και λέω την προσευχή μου, άλλη ψυχή δεν έβλαψα εκτός απ' την ψυχή μου.."
Οι ποιητές και οι άγγελοι..εννοώ οι μαμάδες!
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it Cheap financial services insurance business commercial bmw dealer hiking Is trip cancellation insurance necessary German tv top pops
Δημοσίευση σχολίου