Σήμερα, από το πρωί, πετάω. Πετάω και κάνω χώρο.
Θέλω να ξεχάσω τις λέξεις τίμημα και αξίζει τον κόπο, τις υπομονή και κουράγιο, το ποτέ και το πάντα. Καμία συμφωνία, καμιά. Μόνο ζωή, κανονική.
Αν η ζωή είναι αλλού, εγώ θα πάω στο αλλού να την ζήσω.
Και, κοίτα πόσο περίεργο… Αυτό δεν χρειάζεται να το αποφασίσεις. Γίνεται από μόνο του…
Σήμερα από το πρωί πετάω. Χα, μα ναι, και πετάω και πετάω. Πετάω και γίνομαι ελαφρύτερη, και τότε πετάω ακόμη καλύτερα!
Πετάω σπασμένα γλειφιτζούρια καρδούλες από έναν βαλεντίνο προπέρσινο, πετάω ροζ μπουμπουκια μπουμπουνιέρας σκονισμένα. Πετάω χαρτιά και σημειώσεις. Κάνω χώρο.
Κρατάω μόνο τα δύο καρέ απ’ το φιλμ.
Εκεί όπου αυτός της λέει, δεν την θέλω (την τύχη μου) κράτα την εσύ.
Κι αυτή του λέει, είσαι τρελός? (νομίζεις ότι εγώ την θέλω, χωρίς εσένα?).
* * * * * * *
13 σχόλια:
Αφού δεν πέταξες ακόμη τη μαύρη φούστα με τα ελεφαντάκια είναι σα να μην έχεις πετάξει τίποτα!
Αστειεύομαι!
Μη τα πετάξεις όλα κράτα μερικά, ελάχιστα,. Κράτα αυτά που τα νοιώθεις δικά σου, και ‘χεις ταυτιστεί μαζί τους, όπως ίσως τη φούστα με τα ελεφαντάκια.
Πάντως κράτα λίγα, αυτά που πραγματικά αξίζουν και που μια περίεργη αίσθηση τα κάνει μοναδικά για τον καθένα μας.
Υ.Γ. Πάντως τη φούστα με τα ελεφαντάκια την έχω ταυτίσει μόνο με ‘σένα.
Αυτή η φούστα με τα ελεφαντάκια!
Θα είναι το μυστήριο του μπλογκ.
Αυτό που θα βάζουμε με το νου μας
όλοι αυτοί που διαβάζουμε για αυτή,
και δε θα ξέρουμε να πούμε:
Στη φαντασία μας να είναι πιο ωραία,
ή στην πραγματικότητα;
Μα, αν η Ανατολή
την έχει ταυτίσει με εσένα,
εμείς θα ταυτίσουμε
την αίσθηση που η απορία μας γεννά,
με αυτή που μας γεννάς η ίδια.
Τα πετάγματα και τα ξεκαθαρίσματα είναι ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις κανούργια ξεκινήματα...φρέσκια και ΕΛΑΦΡΙΑ!
Αν η ζωή είναι αλλού, εγώ θα πάω στο αλλού να την ζήσω.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Λεμονάκι, πολύ ενυπωσιακή σκέψη. Αμ'έπος, αμ'έργον!!!!!
Σ;))))))))
ΥΓ για ποιά ταινία μιλάς;
καλό ξαλάφρωμα:)
Καλημέρα Λεμονάκι,
ωραίο συναίσθημα το να πετάς ε; Κράτα το όσο πιο γερά μπορείς!
να κρατησει οσο πιο πολυ γινεται αυτο το συναισθημα λεμονακι μου...
να το κρατησετε και εσεις με νυχια και με δοντια....
τοσο χαρουμενη εσυ... τοσο και εμεις....
σε φιλω γλυκα...
για που πετας σημερα????
(ελπιζω να πετας οντας στην αγκαλια του....)
ααααα... η φουστα με τα ελεφαντακια εχει αναφερθει σε προηγουμενο κειμενο σου?
γιατι το εχω χασει αυτο...
που???
------------
Θέλω να ξεχάσω τις λέξεις τίμημα και αξίζει τον κόπο, τις υπομονή και κουράγιο, το ποτέ και το πάντα. Καμία συμφωνία, καμιά. Μόνο ζωή, κανονική.
Αν η ζωή είναι αλλού, εγώ θα πάω στο αλλού να την ζήσω.
Και, κοίτα πόσο περίεργο… Αυτό δεν χρειάζεται να το αποφασίσεις. Γίνεται από μόνο του…
---------------
το ξερεις οτι ειναι οι πιο ομορφες φρασεις που ειχα και εχω διαβασει,ε???
Στα σκουπίδια όμως lemon!
Στα σκουπίδια μια για πάντα!
Οχι σε μικρά σακκουλάκια για να μην τα βλέπεις και να νομίζεις ότι τα πέταξες.
Και μετά να δεις, πόσο χ ω ρ ο θα έχεις!
Δλδ, ο Νιόνιος που λέει "μην πετάξεις τιποτα" άδικο έχει;
άδικο, ε;...
φούστα με ελεφαντάκια; αυτην ΜΗΝ την πεταξεις πριν τη δω!!!
για πέτα, για πέτα..
να δούμε τι θα γίνει...
φιλιά πολλά πολλά!
Πετάς και πετάς είπες; Καλή ιδέα, τόσα καλοκαίρια πιάνουν χώρο στο ντουλάπι της μνήμης μας και τα καλύτερα δεν έχουν έλθει ακόμα..
Φιλιά!
Το ξέρεις ότι έχει αρχίσει να φεύγει το γκρίζο από την αύρα σου?
Σε είδα χαμογελαστή, χαρούμενη, και είπα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!
Υ.Γ. Να σου πω!!! πέτα την την φούστα. Εαν είναι αυτή που νομίζω και την συνδέω με ένα γεγονός.... ΠΕΤΑ ΤΗΝ!!!
ΝΕΑ ΖΩΗ
Δημοσίευση σχολίου