27.8.06

καλημέρα, πάντα

…μπάνιο πρωινό δίχως μαγιό, σε κάποια ακρογιαλιά της Μεσογείου, ανεξερεύνητη…


Είχαμε νοικιάσει στη Μεσόγειο μια μεγάλη άσπρη βίλα, απόμερη, μαγευτική, που την ονειρευόμασταν από τις πρώτες μέρες του Ιούνη. Ήταν χτισμένη πάνω σ ένα ακρωτήρι που δέσποζε στο πέλαγος, κρυμμένη πίσω από ένα πευκοδάσος. Ένας κατσικόδρομος κατέβαινε σ έναν μικρό χρυσαφένιο ορμίσκο, περιτριγυρισμένο από κόκκινους βράχους, όπου ταλαντευόταν η θάλασσα.
……….
Απ τα χαράματα βρισκόμουν στο νερό. Ένα νερό δροσερό και διάφανο, όπου χωνόμουν ως το κεφάλι, όπου κουραζόμουν κάνοντας ακατάστατες κινήσεις για να ξεπλυθώ, να καθαρίσω απ όλες τις σκιές, απ όλες τις σκόνες του Παρισιού.
Ξαπλωνόμουν στην άμμο, έπαιρνα μια χούφτα στο χέρι μου, την άφηνα να γλιστρά σιγά-σιγά ανάμεσα από τα δάχτυλά μου, κιτρινωπή και ζεστή. Έλεγα μέσα μου πως κυλούσε σαν το χρόνο…

Η Φρανσουάζ Σαγκάν ήταν 17 χρονών όταν έγραψε το Καλημέρα Θλίψη, κι εγώ ακόμα μικρότερη όταν το πρωτοδιάβασα.
Ήταν μιά χαρτόδετη έκδοση του 1954, τυπωμένη σχεδόν αμέσως μόλις το βιβλίο εκδόθηκε στη Γαλλία, μόλις έγινε επιτυχία στον κόσμο, μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά.

Στην παραπάνω περιγραφή αναγνώρισα αμέσως την εικόνα που είχα μέσα μου για την ευτυχία, και την κράτησα.


* * * * * * *

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχχχ,
ψαράκια της Μεσογείου θαλάσσης...
από τη δεκαετία του 50
και νωρίτερα
ίσαμε σήμερα...

Μαύρος Γάτος είπε...

Ξέρεις Λεμονάκι ότι "Καλημέρα Θλίψη' είναι παρμένο από ένα ποίημα του Paul Eluard;

"Θλιψη, όμορφο πρόσωπο"
καλό απόγευμα
Σ;)))

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα πεταχτά το blog σου (είμαι ένας ακόμη καημένος εκπαιδευτικός που διαβάζει για ένα ακόμη ΑΣΕΠ και τον υπόλοιπο χρόνο τον χαλά για "ανάγκες του ψωμιού του ")και τσαντίστηκα. Γιατί με πολύ κόπο και πολύ φρόνηση είχα ξεχάσει... Είχα ξεχάσει ότι μπορεί να έχουν μείνει και κάποιοι άλλοι απο την αγέλη μου
Stepen Wolf.(Κι ας πέθανε νωρίς το δικό μου blog)
Υ.Γ. Νομίζω εσύ θα άργήσεις πιο πολύ απο εκείνον να τον ξεπεράσεις

Кроткая είπε...

όλα καλά, ναι;

MåvяiÐåliå είπε...

Νερό = απόλυτη ευχαρίστηση.

Marina είπε...

ευτυχία=ελευθερία=αποκοπή απ΄ότι μας πηγαίνει πίσω..
και εγώ μαζί σου είμαι

Artanis είπε...

Μην την αφήσεις ποτέ αυτήν την εικόνα, λεμονάκι μου! Ποτέ! Είναι πανέμορφη!!!

Χαρτοπόντικας είπε...

Tres Jolie!

Heliotypon είπε...

Εκπληκτική η εικόνα. 'Οπως και το βιβλίο!

αθεόφοβος είπε...

Το βιβλίο στην εποχή του ήταν επανάσταση.Σήμερα όμως;

Σταυρούλα είπε...

Φιλάκια ,λεμονάκι! Αυτή η θάλασσα πάντα εκεί να μας περιμένει πάντα!

maika είπε...

Πω πω! πέρα απο το βιβλίο και η εικόνα υπέροχη!! Κουτούλησα το κεφάλι μου στον υπολογιστή προσπαθώντας να βουτήξω στη θάλασσα. Πάλι με παρέσυρες!!

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

κρατα την...
δικη σου ειναι...
φιλια...