How rich art is.
If one can only remember what one has seen,
one is never without food for thought or truly lonely,
never alone.
If one can only remember what one has seen,
one is never without food for thought or truly lonely,
never alone.
(Vincent Van Gogh to Theo, Laeken, 15 November 1878)
* * * * * * *
9 σχόλια:
Λέμε κι' εμείς πως ζωγραφίζουμε, ε;
το φως των χρωματων..κι η φυση που μου λειπει..!!
ό,τι κι εμένα λείπει...
φιλώ σε :)
:)
Τι όμορφο , μου θύμισες πολλά .
Με μπερδεύει ο τίτλος σου , αν είναι ηλιοτρόπιο να κοιτάει στον ήλιο , ποτέ πια , δεν πιστεύω να είναι σκυφτό έτσι; ποτέ πια
;-)))))))))))))))
Μερικές φορές, όμως μόνο μερικές φορές, μα παρόλαυτά ευτυχώς ήταν μερικές οι φορές, που
όταν είδα την ομορφιά-είτε σε πίνακες,
είτε σε στιγμές, είτε σε καρδιές,
μου πέρασε αυτή η σκέψη απ΄το μυαλό,
πως μετά, ποτέ, ποτέ πια δεν ξαναείσαι μόνος, αυτές τις ομορφιές που άγγιξες τις κουβαλάς πάντα μέσα σου, και
μπορείς πια να στηριχτείς σ αυτές,
μπορείς να τις ανασύρεις για παρέα ή για παρηγοριά οποτεδίποτε,
πως ποτέ πια δεν ξαναείσαι ολομόναχος.
"....τις κουβαλάς πάντα μέσα σου....
μπορείς να τις ανασύρεις για παρέα ή για παρηγοριά οποτεδίποτε,
πως ποτέ πια δεν ξαναείσαι ολομόναχος."
Και τις νοσταλγείς! Και τις αποζητάς!
Πολύ καλό. Με έκανε να σκεφτώ αρκετά.
Χρόνια και ζαμάνια.
Μόλις επανήλθα στον μαγικό κόσμο των μπλόγκερς. Και φυσικά η πρώτη μου επίσημη επίσκεψη στη Λέμον :)
Είναι αργά. Έγραφα μέχρι τώρα. Χαιρετίσματα απο την παγωμένη Κοπεγχάγη.
Είναι αλήθεια, κατά έναν τρόπο. Τον τρόπο αυτού που το βιώνει, όποτε το βιώνει. Άρα, να ευχόμαστε να είμαστε σε θέση να νοιώθουμε έτσι.
Lemon, σε υπέρευχαριστώ για την ανταπόκριση.
Για να δούμε τί θα κάνει η τέχνη σ'αυτήν την περίπτωση. Μου έδωσαν κάποιες ιδέες (και ελπίδες) οι πληροφορίες σου.
Δημοσίευση σχολίου