Σήμερα το μεσημέρι-με τον ήλιο, με έπιασα-πάλι,
να κάνω σχέδια.
Με έπιασα, λέω, σαν παιδί που το έπιασαν
με το δάχτυλο στο μέλι.
Είχα ξεχάσει πως μπορείς να έχεις μέλλον μπροστά σου,
πάει τόσος καιρός,
το είχα ξεγράψει-για μένα-σ΄αυτή τουλάχιστον
τη ζωή.
Είναι τόσο όμορφο, τόσο απλό, τόσο προφανές,
μα εγώ ξέρω
πως είναι δώρο.
να κάνω σχέδια.
Με έπιασα, λέω, σαν παιδί που το έπιασαν
με το δάχτυλο στο μέλι.
Είχα ξεχάσει πως μπορείς να έχεις μέλλον μπροστά σου,
πάει τόσος καιρός,
το είχα ξεγράψει-για μένα-σ΄αυτή τουλάχιστον
τη ζωή.
Είναι τόσο όμορφο, τόσο απλό, τόσο προφανές,
μα εγώ ξέρω
πως είναι δώρο.
* * * * * * *
8 σχόλια:
Ορίστε τώρα με έχεις επηρεάσει δε μπορεί μέσα σε κάποιον από όλους τους πίνακες των ιμπρεσιονιστών θα υπάρχει μια γυναικεία μορφή φωτεινή σαν να την έπιασαν με τα δάχτυλα στο μέλι να γεννάει ξανά το μέλλον της.
κι έμεινα εγώ ν αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ξαναγεννηθεί ένα μέλλον...διαφορετικό...μέλλον σίγουρα υπάρχει...διαφορετικό όμως;;;
λατρεύω τον πρωινό ήλιο
καλή σου μέρα
δωρο...
αυτο ειναι...
και ειναι οοοοολο δικο σου...
καταλαβεςςςς;;;;
σμουτςςςς
:)
φωτεινά όνειρα για ένα μέλλον όπως σου ταιριάζει λοιπόν
πολύ χαίρομαι
Ειδες κολπα που κανει η ζωη;
;-))))
ονειρα βουτηγμενα στο μελι??ολα δικα σου..!!
Το ξέρω θα ακουστώ σα μάνα...αλλά, θυμάσαι; Στο έλεγα εγώ!
Δημοσίευση σχολίου