Μα, είναι τόσο πιο όμορφο το δωμάτιο με το φως του λαμπατέρ!
Το αφήνω ανοιχτό όταν είμαι μόνη στο σπίτι και κάθομαι στον υπολογιστή,
για να μην είμαι βυθισμένη στο σκοτάδι,
για να νιώθω σαν ναι έχω παρέα μαζί μου στο δωμάτιο.
Κι όταν διαβάζω στο κρεβάτι, θέλω να έχω το φως του δίπλα μου,
απλά για να βλέπω καλύτερα...
Μα ακόμη και χωρίς να υπάρχει λόγος το ανάβω,
ακόμη κι όταν είμαι στην κουζίνα και μαγειρεύω.
Ώστε κάθε που περνώ απο την πόρτα της κρεβατοκάμαρας,
να βλέπω εκείνη τη γωνία λουσμένη στο φώς και ζεστή,
σαν αγκαλιά που περιμένει να με προστατέψει και να με ξεκουράσει.
Ωραία!
Το αφήνω ανοιχτό όταν είμαι μόνη στο σπίτι και κάθομαι στον υπολογιστή,
για να μην είμαι βυθισμένη στο σκοτάδι,
για να νιώθω σαν ναι έχω παρέα μαζί μου στο δωμάτιο.
Κι όταν διαβάζω στο κρεβάτι, θέλω να έχω το φως του δίπλα μου,
απλά για να βλέπω καλύτερα...
Μα ακόμη και χωρίς να υπάρχει λόγος το ανάβω,
ακόμη κι όταν είμαι στην κουζίνα και μαγειρεύω.
Ώστε κάθε που περνώ απο την πόρτα της κρεβατοκάμαρας,
να βλέπω εκείνη τη γωνία λουσμένη στο φώς και ζεστή,
σαν αγκαλιά που περιμένει να με προστατέψει και να με ξεκουράσει.
Ωραία!
(το Ukiyo-e είναι του Hiroshige Ando).
* * * * * * *
6 σχόλια:
Πόσο όμορφη η εικόνα που περιγράφεις, λεμονάκι μου! Φιλιά ;)
Μία λουσμένη στο φως γωνία είναι η ρομαντική όψη ενός σπιτιού καθώς πρέπει σε μία ρομαντική κοπέλα. Πολύ ωραία η εικόνα σου.
το φως κανει πολυ ομορφη ατμοσφαιρα αν το χρησιμοποιησεις καταλληλα..να το αναβεις..να το χαιρεσαι..φιλια..
Ποίηση. Παρέα.
Μ’ ένα λαμπατέρ αλλά και με μουσική, με φίλους.
Στο όμορφό σου «αχ, πώς να στο πω;», τολμώ να σου προτείνω
«Πες το μ’ ένα ποίημα».
Ήταν μια απ αυτές που θεωρώ πολυτέλειες της ζωής, αυτή που περιέγραψα...
Tsalimi (και δείμε του πολίτη) την έχω λάβει την πρόσκλησή σας, το βλέπω αρκετά πιθανό, ευχαριστώ.
Κάλιο αργά παρά ποτέ, ανταποκρίθηκα στην πρό(σ)κλησή σου.
Φιλάκια
Δημοσίευση σχολίου