Βαρκελώνη Ι

Κάτι που μου φάνηκε θαυμάσιο στη Βαρκελώνη και που δεν είχα ξαναδεί αλλού, είναι ότι όλες οι καρέκλες-των καφέ και των εστιατορίων, σε πλατείες και πεζοδρόμια, είναι ολόιδιες-έτσι, απλές και αλουμινένιες , και το μόνο που διαφοροποιεί τα καταστήματα είναι το κάλυμμα τους-κι αυτό είναι πάντα μονόχρωμο, με την φίρμα του μαγαζιού στην πλάτη.

Φτάσαμε χαράματα, πήραμε το πρώτο λεωφορείο από το αεροδρόμιο για την πλάτσα Καταλουνία, περπατήσαμε φορτωμένοι πάνω-κάτω την Ράμπλα-φτάσαμε ψηλά μέχρι την Πεδρέρα και χαμηλά μέχρι την θάλασσα, είχε υγρασία-σχεδόν ομίχλη και πολύ βάρος (στην πλάτη!), αλλά είχε και υπέροχη ησυχία γιατί ο κόσμος δεν είχε ξυπνήσει ακόμη, είχε άδειους δρόμους και εφημερίδες στις εισόδους του μετρό.
Στην πλατεία του πι (του πεύκου) ήπιαμε τον πρώτο μας καφέ.

* * * * * * * * * *

Το άλλο υπέροχο είναι τα χαμόν-χαμόν κρεμασμένα παντού, να χορταίνει όχι μόνο το στομάχι αλλά και το μάτι!

Στου Martin Villoro στην Μπαρτσελονέτα, φάγαμε τηγανητές αγκινάρες -κομμένες στα 4 και βουτηγμένες σε κουρκούτι, σαλάτα φασόλια με βακαλάο-σαν τα δικά μας φασόλια πιάζ αλλά με λευκά κομμάτια ψαριού ανάμεσα, και χοντρά κομμάτια τορτίγια: έτσι έμαθα πως λέγεται στα ισπανικά το αγαπημένο μου φαγητό, οι πατάτες με αυγά όπως τα φτιάχνει η μαμά μου!


* * * * * * *