Όσοι σκηνοθέτες προλόγισαν τα έργα τους σήμερα, το πρώτο που είπαν ήταν ένα ευχαριστώ στους παριστάμενους-γιατί άφησαν την ηλιόλουστη μέρα έξω και μπήκαν στο σκοτάδι για να δουν τις ταινίες τους!
(Η πόλη ήταν θαυμάσια άδεια, με τουρίστες στους δρόμους, σχεδόν σαν Αθήνα!)
* * * * *
Η τιμή της ζάχαρης του Bill Haney θα προβληθεί για δεύτερη (και τελευταία) φορά την Τετάρτη 12/3 στις 14:30 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα.
Ουφ... Όποτε ενθουσιάζομαι πολύ με κάτι, δεν θέλω να πω τίποτα, μου φαίνεται πως τα υπερβολικά μου λόγια θα το μειώσουν...
Με δυό λόγια: δείχνει τον πατέρα Christopher Hartley και το έργο του στον Άγιο Δομίνικο.
Σε κάνει να τσιμπιέσαι που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι (να κοντεύεις να γίνεις υπέρμαχος της αγιοποίησης...) και να ντρέπεσαι που βλέπεις απλά την ταινία, χειροκροτάς, συγκλονίζεσαι, και μετά...αυτά. Που είσαι όλο θεωρία και πράξη μηδέν.
*Καφές στο Πράσινο Δωμάτιο του Ολύμπιον.
* * * * * * *
4 σχόλια:
Καλησπέρα! :) Σε πεθύμησα! :)
Πού θα πάει... Δε θα σε πετύχω! Εκεί γύρω θα είμαι!
Καλή Σαρακοστή ;-)
Μα στα σκοτάδια και στα υπόγεια (που λέει και το άσμα) είναι η καλύτερη θέα...
Ολύμπιον, στέκι όταν ήμουν φοιτητής πάνω, και σύντομα θα το επισκεφτώ ξανά :)
Γεια σου Lemon μου με τα ωραία σου :)!
Δημοσίευση σχολίου