21.3.08

ποίημα

Προσπαθούσα να γυμνώσω την
καρδιά μου όσο μπορούσα να πάω
πιο βαθιά, ακόμα πιο βαθιά...
Ξέρεις ποιός ήταν ο Νάρκισσος;
Ένας άνθρωπος που έβλεπε τον
εαυτό του να πνίγεται χωρίς να
μπορείς να κινηθείς για να τον
σώσεις...
(Στράτης Θαλασσινός)

*άσε που γυρίσαμε και βρήκαμε την άνοιξη λίγα μέτρα πέρα από το σπίτι μας!



* * * * * * *

6 σχόλια:

Dr_MAD είπε...

Τέλεια εικόνα. Τέλεια κι η Πανσέληνος απόψε.

PS: Στο Φεστιβάλ έλιωσα, αλλά δυστυχώς χάλασε το κινητό μου και ήμουν χωρίς. Κάηκε και ο rooter σπίτι από τις διακοπές της ΔΕΗ... Η τεχνολογία μας έφερε κοντά, η τεχνολογία μας στέρησε τη γνωριμία χμφ!

Καλό Σαββατοκύριακο ;-)

Ανώνυμος είπε...

Ποίημα είναι και οι παπαρούνες. Όσο για τον ποιητή που του άρεσε να "κρύβεται" περιμένω πώς και πώς να κόψω τις σελίδες του. ;)

Όσο για τις ναρκισσιστικές ανάγκες, μας καλύπτει επαρκώς-να μην πω και με το παραπάνω- το μπλογκ. Δε βρίσκεις? :D

faraona είπε...

Καλη Ανοιξη Lemon.

An-Lu είπε...

Ρούνες-Ρούνες παπαρούνες!!!!!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εμένα τώρα, πώς μου έχει σφηνωθεί η ιδέα..... πως την έχετε στην καρδιά σας;
Μου λες;

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

faraona είπε...

Ελα δεν θα σε κουρασω με κοσμηματα αυτη τη φορα,ρωτα και τη φιλη σου την ρενατα...
φιλια