Γιατί εγώ όταν περνάω μια περίοδο μεγάλης ψυχολογικής κρίσης δεν μπορώ να απομονωθώ σ’ ένα βουδιστικό μοναστήρι; Γιατί πρέπει να πηγαίνω κάθε πρωί στη δουλειά μου; Όλοι αυτοί που είναι στο μετρό κάθε πρωί, είναι καλά; Δεν θα προτιμούσαν να ηρεμήσουν σε ένα βουδιστικό μοναστήρι παρά να κοιτούν στο ρολόι πότε θα φτάσει ο επόμενος συρμός;
Μερικές φορές νιώθω πως είμαι μυρμήγκι. Αλλάζω τόσο πολύ από μέσα μου κατά τη διάρκεια της ημέρας που νομίζω πως αλλάζω κι από έξω μου. Τώρα που το σκέφτομαι μου ‘ρχονται γέλια- νομίζω πως είμαι τρανσφόρμερ: συνήθως το πρωί είμαι άνθρωπος (αλλά πιο συνήθως είμαι σαν κουρδισμένο ρομποτάκι), όσο περνάει η ώρα γίνομαι βόμβα, μετά γίνομαι αλοιφή, και σιγά-σιγά, προς το βράδυ (όχι όλα τα βράδια όμως) ξαναβρίσκω εμένα όπως με ξέρω από τα μέσα. Πάντως (ευτυχώς) τα Σαββατοκύριακα, είμαι για 48 ολόκληρες ώρες εγώ!
* * * * * * *
5 σχόλια:
Αν δεν ήταν και τα Σαββατοκύριακα θα τρελαινόταν ο κόσμος όλος. Οι μικρές αποδράσεις είναι που μας σώζουν. Μέρα καλή
Άτιμο πράμα η δουλεία. Σε αλλοτριώνει!
Τουλάχιστον σήμερα έχεις κουραστική μεν, ευχάριστη δε ενασχόληση! ;)
"Όλοι αυτοί που είναι στο μετρό κάθε πρωί, είναι καλά; Δεν θα προτιμούσαν να ηρεμήσουν σε ένα βουδιστικό μοναστήρι παρά να κοιτούν στο ρολόι πότε θα φτάσει ο επόμενος συρμός;"
Πόσο δικό μου ακούγεται αυτό!
Λοιπόν να σου που με σιγουριά, δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ - θα με βρεις καθημερινά εκεί μέσα μαζί με τα άλλα μυρμήγκια - ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!
Ουφ! Το είπα!
:)
Καλά αυτό το μυρμίγκι δεν είμαι η μόνη που το σκέφτομαι; μόνο που δεν αισθάνομαι απλά η ίδια σα μυρμήγκι, αλλά κοιτώ γύρω μου και βλέπω μυρμίγκια, ναι, ναι κι εγώ μαζί, να ζουν(με) τις μυρμιγκοζωές τους(μας), παλεύοντας με πείσμα και επιμένοντας να αποδείξουν στους εαυτούς τους πρωτίστως ότι όχι, δεν είναι(είμαστε) ούτε ελέφαντες, ούτε μυρμήγκια.
Lemon καλημερα.
Υπαρχει ενα παλιο τραγουδι του Σαββοπουλου που επηρεασε ολοκληρες γενιες ανθρωπων.Λεει οτι καποια στιγμη στη ζωη πρεπει να αποφασισεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφησεις.
Ηταν πολυσυζητημενο-πολυτραγουδισμενο την εποχη του 70-80 και εννοει φυσικα και ποια κομματια του εαυτου θα κρατησει κανεις και ποια θα πεταξει.Η αλλιως που θελει κανεις να βρισκεται να ανηκει και να αναπνεει.Εμπρακτα ομως ...οχι ονειρικα.
τα σεβη μου.
Δημοσίευση σχολίου