What would you attempt to do if you knew you could not fail?

Σήμερα άνοιξα λογαριασμό σε μια κυρία γύρω στα 70, που δεν ήξερε να γράφει το όνομά της. Αρχικά προσπάθησε να το αντιγράψει βλέποντας την ταυτότητά της, αλλά δυσκολεύτηκε πολύ (με τα κεφαλαία). Μετά μου είπε πως μπορεί και το γράφει μόνο όταν η ανεψιά της το δίνει γραμμένο, οπότε το έγραψα σ΄ ένα χαρτί, χάρηκε, και το αντέγραψε προσεκτικά, ζωγραφίζοντας ένα-ένα τα γράμματα, αργά, τέσσερις φορές. Σαν να σας έβαλα τιμωρία, είπα, και γελάσαμε. Φεύγοντας κοίταζε το (παλιο)χαρτάκι που είχα γράψει το όνομά της, ντροπαλά. Να το πάρω αυτό; με ρώτησε. Και το πήρε μαζί της.

* * * * *

Στην φωτογραφία, η ωραιότερη βασιλόπιτα που έχω δει (και έχω φάει, επίσης), δώρο από πολύ-πολύ αγαπημένη μου φίλη!

* * * * *

What would you attempt to do if you knew you could not fail?
Ξεκινώ τη χρονιά με το παραπάνω καρφωμένο στο μυαλό μου-από τότε που το είδα, δε λέει να ξεκολλήσει.
(...μας προτρέπει να πάρουμε το ‘σπαθί’ μας, και να πολεμήσουμε για κάθε ένα από τα όνειρα μάς, καταρρίπτοντας την έννοια των ‘ορίων’ και του ΄παραλόγου’. Παράλογο είναι μόνο κάτι που είναι αντίθετο με αυτό που έχουμε ‘ορίσει’ εμείς ως λογικό. Ονειρευτείτε και αγωνιστείτε!!...)
Αντί για νιού γίαρς resolution.


* * * * * * *