ο παράδεισος ΙΙ

Γράφει ο Jeremy Mercer, για το βιβλιοπωλείο Shakespeare and Co., 37 rue de la Bucherie, Παρίσι.

Τα βιβλιοπωλεία είναι άδυτα. Μέρη όπου χάνεσαι, δραπετεύεις από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας, ανακαλύπτεις τρόπους να ονειρεύεσαι και πηγές έμπνευσης. Αγαπώ τους βιβλιοπώλες. Αυτός που βοηθάει τις λέξεις να απλωθούν στον κόσμο, κάνει ευγενές έργο. Αλλά τα πιο αγαπημένα μου, είναι τα μικρά, εκκεντρικά βιβλιοπωλεία, που διευθύνονται από παθιασμένους και συχνά λίγο παλαβούς βιβλιόφιλους.

O George Whitman διευθύνει αυτό που ο ίδιος ονομάζει «μια σοσιαλιστική ουτοπία μασκαρεμένη σε βιβλιοπωλείο» εδώ και 50 χρόνια. Το μαγαζί του εδώ και χρόνια είναι ένας λογοτεχνικό κόμβος, που προσελκύει τους λάτρεις των Henry Miller, Richard Wright, και William Burroughs. Το πιο σημαντικό είναι, ότι από τις πρώτες μέρες ακόμη, ο George προσκαλεί τους ανθρώπους να ζήσουν μέσα στο μαγαζί του. Υπάρχουν 13 κρεβάτια αυτή τη στιγμή ανάμεσα στα βιβλία, και λέει ότι περισσότεροι από 40,000 άνθρωποι έχουν κοιμηθεί εκεί κάποια φορά. Το μόνο που σου ζητάει είναι να φτιάξεις το κρεβάτι σου το πρωί, να βοηθήσεις λίγο στο μαγαζί, και να διαβάζεις ένα βιβλίο κάθε μέρα.

* ο παράδεισος Ι


* * * * * * *

μουντζουρώνεις χαρτιά;

της Βενετίας

[Κατσίμπαλης προς Σεφέρη]

Αθήνα, 29.4.48

... Ας είναι! Δόξα τω Θεώ, και μ' όλες τις κλαψούρες μου, είμαι βράχος! Και θα τη βγάλω πέρα κι αυτή τη μπόρα όπως και τις τόσες άλλες. Δεν τα ρίχνω κάτω. Κι ίσως μια μέρα ξαναβρώ τα κέφια μου και σου ξαναγράψω πάλι όπως τον παλιό καιρό, όταν όλα περάσουνε και ξεχαστούνε. Μη με συνερίζεσαι λοιπόν, και γράφε πότε-πότε, βρε μπαγάσα, τα δικά σου. Να ξέρω τι γίνεσαι, πως τα βολεύεις, τι σκαρώνεις αυτού πέρα. Βρήκες σπίτι; Άπλωσες τα βιβλία σου και τα χαρτιά σου; Καλέμι έπιασες στα χέρια σου, μουντζουρώνεις χαρτιά; Παράτησε το αχ και βαχ-μια κι η ζωή δεν έχει μπέσα-κι εκει που κουβεντιάζεις, κράχ!-σαν τον Πανάγο το Σεβάχ-τα κλείνεις σε μιαν ώρα μέσα!... όπως λέει κι ο φίλος μου ο Κυριαζής.
Το γράμμα μου αυτό υπολογίζω πως θα το λάβεις την ερχόμενη Δευτέρα που θα 'ναι του Αι-Γιωργιού. Σου εύχομαι να τα εκατοστήσεις και

σε φιλώ
Γιώργος

* Το κείμενο είναι η τελευταία παράγραφος της επιστολής 159 του Γ.Κ.Κατσίμπαλη στον Γ.Σεφέρη, απο τον δεύτερο τόμο της αλληλογραφίας τους 1924-1970, που εκδόθηκε πρόσφατα απο τον Ίκαρο, με τίτλο "Αγαπητέ μου Γιώργο".

* Ο πίνακας είναι του Περικλή Πανταζή (1849-1884), απο την έκθεση η νεοελληνική τοπιογραφία απο το 18ο ως τον 21ο αιώνα, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

* * * * * * *

άνοιξη

Το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ φέτος δεν το χαρήκαμε, παρά ελάχιστα.

* * * * * * *

εικόνες ενός επιπλέωντος κόσμου

Η μαύρη λέξη της ημέρας: mingong.

Δέκα χρόνια πριν, εμφανίστηκε αυτός ο «επιπλέων» πληθυσμός, άντρες και γυναίκες, που αφήνουν τη φτώχεια στην επαρχία κι έρχονται στις μεγάλες πόλεις. Κουβαλώντας τα υπάρχοντά τους στους ώμους, γυρίζουν από πόλη σε πόλη, γυρεύοντας δουλειά-συνήθως στις κατασκευές κτηρίων. Είναι οι μοντέρνοι σκλάβοι, που χτίζουν την Κίνα του μέλλοντος, και που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 300 εκατομμύρια. Τα προιόντα που παράγουν πλημμυρίζουν τον κόσμο. Κοιμούνται στους χώρους όπου εργάζονται, σε τρέιλερς, σε πλαστικές τέντες, ή στριμωγμένοι πολλοί μαζί σ ένα χώρο ενοικιαζόμενο.
Είναι εύκολο να τους αναγνωρίσεις, γιατί είναι συνήθως λεπτότεροι από τους υπολοίπους ανθρώπους και κοντύτεροι, λόγω της κακής διατροφής. Τα ρούχα τους είναι γκρί και σκονισμένα, κι είναι τυχερός όποιος τους μπορεί να πλένεται με έναν κουβά ζεστό νερό, οι υπόλοιποι πλένονται όλο το χρόνο με κρύο.
Η ζωή τους αποτελείται από δουλειά και ύπνο. Εργάζονται δωδεκάωρα, από τα χαράματα ως το απόγευμα. Δεν είναι δηλωμένοι ως εργαζόμενοι κι έτσι συχνά δεν πληρώνονται, και ούτε μπορούν να διεκδικήσουν το μισθό τους.
Βλέπουν τους δικούς τους μια φορά το χρόνο, στην Κινέζικη Πρωτοχρονιά, κουβαλώντας πίσω μαζί τους τα λεφτά που μάζεψαν. Αυτές οι επισκέψεις έχουν ένα καλό: τους υπενθυμίζουν την άσχημη ζωή στην ύπαιθρο, το μόνο μέρος όπου η ζωή είναι χειρότερη απ΄ ότι στις πόλεις, κι έτσι τους δίνουν το κουράγιο να συνεχίσουν.

Σήμερα ανακάλυψα 300 εκατομμύρια ανθρώπους, κι θυμήθηκα τη Μαφάλντα, που προσπαθούσε να χωρέσει όλους μαζί τους Κινέζους στη σκέψη της, μα δεν τα κατάφερνε.

Όποιος καταφέρει να δεί και τις 81 φωτογραφιες του Patrick Zachmann, δεν θα κερδίσει παρά μια μαυρισμένη ψυχή.

Κι εδώ.


* * * * * * *

3.1415926535897932384626433832795028841971693993751

Παντρευτείτε την Ημέρα του Πί: δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό από το να παντρευτείς τον/την αγαπημένο/η σου στις 1:59:26 μ.μ. στις 14 Μαρτίου, για να δείξεις ότι, όπως το πί, η αγάπη σας θα συνεχίζεται για πάντα...

* οδηγίες για το πως να γιορτάσετε εδώ (από όπου και το παραπάνω καραμελωμένο κομμάτι)

* (άβυσσοοοος, θησαυρός γνώσεων αυτό το ίντερνετ, άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου, κι η φαντασία του.
Τζάμπααααα, τζάμπα τόσος Σεφέρης καθημερινά στο μετρό, τς, τς, τς.)


* * * * * * *