το εισιτήριο για τον Παράδεισο

Χθές μόλις, μου έλεγε πως δεν ήξερε πώς θα τα καταφέρουν να πάνε διακοπές το καλοκαίρι-σε ποιόν θ'αφήσουν τα δυό σκυλιά και τις 12 κότες;
Σήμερα απόκτησαν επιπλέον ένα νεογέννητο κουτσό γατάκι, σύν ένα εξάμηνο λυκοσκυλάκι...
Μια τρελλή-τρελλή οικογένεια, αυτή η δική μου...

Όμως, τι τρυφερότητα στη φωνή τους, πώς ενώνει η αγάπη κι εξαφανίζει τις γκρίνιες και τις διχόνοιες...
Όλοι μαζί, η Χρύσα με το γατάκι στα χέρια, η αδελφή μου στο τηλέφωνο, ο γαμπρός μου κι η Σόφη παραδίπλα να σχολιάζουν.

Το γατάκι ήταν στη μέση του δρόμου προς το Μεσημέρι και τα αυτοκίνητα περνούσαν κυριολεκτικά από πάνω του. Σταμάτησαν στην άκρη του δρόμου, έκαναν σήμα στ' αυτοκίνητα να κόψουν ταχύτητα και το συμμάζεψαν. Το πήγαν στο γιατρό να βάλει νάρθηκα στο μπροστινό ποδαράκι του που ήταν σπασμένο. Έκανε ώρες να συνέλθει, καταβρόχθισε λίγη καπνιστή γαλοπούλα (!) και τώρα νιαουρίζει ευτυχισμένο στην αγκαλιά της Χρύσας: είπαμε να το πουν Ζωή, αφού την κέρδισε, τελικά.

Το σκυλάκι τριγυρνούσε εδώ και μέρες στη γειτονιά, το τάισαν μια, δυό, έβλεπαν πως δυσκολευόταν να φάει, τελικά έβγαλαν ένα κόκκαλο που ήταν σφηνωμένο στο λαιμό του... (Χριστέ μου, πως βάζουν τα χέρια τους μέσα στο στόμα ξένου σκύλου...!). Τώρα έχει κατασκηνώσει έξω από το φράχτη τους, σχεδιάζουν να το πάνε σ' ένα γιατρό για εμβόλια και μετά να βρούν σπίτι να το υιοθετήσει.

Η οικογένειά μου.

* * * * * * *