η ζωή ανθίζει στην αγκαλιά της Χρύσας

Δυό δίδυμοι δουλεύουν σε μια κάβα. Όταν ο ένας σκάει στα γέλια, ο άλλος ξεσπάει σε κλάματα. Όταν ο ένας βουτάει ένα χαρτονόμισμα απ'το ταμείο, ο άλλος τον καρφώνει, και πάει λέγοντας. Σωστό ντουέτο, όπως σε κείνα τα βαρόμετρα με το σπιτάκι, που ο κύριος βγαίνει και αναγγέλει τον ωραίο καιρό, κι έπειτα εξαφανίζεται αφήνοντας τη θέση του στην κυρία που ειδοποιεί πως έρχεται μπόρα. Μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Για να τους ξεχωρίζουν, τους φωνάζουν Κορόνα και Γράμματα, μα κι έτσι ακόμα δεν αποφεύγουν τα μπερδέματα. Οι δυό τους παίζουν πιάνο με τέσσερα χέρια , βολτάρουν μ'ένα διθέσιο ποδήλατο κι ο ένας υπαγορεύει τα απομνημονεύματα του στον άλλον. Μπορείς να τους συναντήσεις στις αλέες του κήπου του Λουξεμβούργου, να φλυαρούν ανέμελα κάτω απ' τα μεγάλα δέντρα, προσέχοντας πολύ μην τους δει ο ήλιος. Το Σάββατο, επισκέπτονται την κόρη του φαροφύλακα. Είναι κι οι δύο ερωτευμένοι μαζί της. Επειδή φοβούνται το τι θα γίνει άμα εκείνη διαλέξει, καθένας τους πασχίζει να φανεί κακός, για να 'χει περισσότερη τύχη ο αδελφός του. Προτού φύγουν, καθένας τους δίνει στην αιώνια αρραβωνιαστικιά ένα τρυφερό γραμματάκι, έχοντας μιμιθεί το γραφικό χαρακτήρα του άλλου. Εκείνη τους κοιτάζει να ξεμακραίνουν, με δάκρυα στα μάτια κι έχοντας ήδη υποταχεί στη μοίρα της ισόβιας γεροντοκόρης. Την Κυριακή, ανοίγουν μια μπουκάλα σαμπάνια. Ο φελός πετάγεται σα σκάγι κι αυτοί αλαφιάζονται την ιδια στιγμή. Άμα τους έβλεπες, να χτυπούν το δάχτυλό τους πάνω στα κρυστάλλινα ποτήρια, δε θα μάντευες ποτέ ότι ο ένας απ'τους δυό μονάχα υπάρχει κι ότι ο άλλος είναι το όνειρό του.

Είμαι μαγεμένη, μαγεμένη κυριολεκτικά από τον Κριστιάν Μπομπέν. Έτσι μούρχεται να πάω στο Λε Κρεζό να τον αγκαλιάσω, γιατί μόνο έτσι γίνεται να του πω τι νιώθω μ'αυτά που γράφει.
Πως να το πω, διαβάζοντας τα βιβλία του, το ένα μετά το άλλο, κάθε σελίδα, κάθε παράγραφος, με κάνει να σκέφτομαι πως βρήκα αυτό που έψαχνα μέσα σ' όσα βιβλία έχω διαβάσει μέχρι τώρα, πως νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς να ψάχνω πια άλλα βιβλία, διαβάζοντας μόνο ξανά και ξανά τα δικά του.
Πως να μαζέψω το μυαλό μου, να μαζέψω τα ρούχα και να μαγειρέψω τις φακές;

* Το βιβλίο
Η Γυναίκα Που Έρχεται, εκδόσεις 21ου, μετάφραση Δέσποινας Σαραφίδου

* Η φωτογραφία
Μπήκα στο σπίτι και βρήκα ένα μειλ με φωτογραφίες, και σχόλιο: αυτή είναι η Ζωή μου <3 (χρύσα)!


* * * * * * *