Τον Οκτώβριο πεθαίνει ο πατέρας του. Μπαρκάρει ναύτης στο φορτηγό πλοίο «Άγιος Νικόλαος»: «Δεν ξεκίνησα για τίποτα. Μ ο ν ά χ α - γ ι α - ν α - τ α ξ ι δ ε ύ ω . Εκείνοι που μαζί πρωτομπαρκάραμε, σε τέσσερα χρόνια πήρανε το χαρτί τους, εσύ το ίδιο. Εμένα μ’ άρεσε η πλώρη. Η ξενοιασιά. Πιάσανε πολλοί πατριώτες μας καπετάνιοι να με συμβουλέψουνε. Άλλοι με κοροϊδεύανε και με δαχτυλοδείχνανε. Με πήρε το φιλότιμο. Ετοιμάστηκα να πάρω του τρίτου. Τότε συνάντησα έναν εφοπλιστή, ξάδελφο της μάνας μου. Ο μόνος άνθρωπος που με καταλάβαινε και με συγχωρούσε. Μου ʼδινε πάντα δουλειά, χωρίς να με ρωτάει γιατί ταξιδεύω. Του τα ʼπα. Να γίνεις μαρκονιστής, μου ʼπε. Απο να σπάσουμε μια πλώρη, καλύτερα να τσακίσουμε έναν ασύρματο. Έπινα... καταλαβαίνεις...» (Βάρδια).
Από τα αφιερώματα σε μεγάλους λογοτέχνες του ΕΚΕΒΙ, αυτό για τον Νίκο Καββαδία.
* * *
Νομίζω πως ποτέ, όσα χρόνια δουλεύω, δεν ευχαριστήθηκα άδεια τόσο πολύ.
Και το τρομερό είναι ότι δεν έγινε τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από τις άλλες φορές: ήταν απλά θέμα απόφασης, ξεκίνησα αποφασισμένη να περάσω καλά. Όχι τόσο γιατί χρειαζόμουν ξεκούραση όσο γιατί χρειάζομαι να περνάω καλά στη ζωή μου, ΠΙΑ.
Μέχρι και όλη την διαδρομή της επιστροφής, πετούσα στα σύννεφα.
Μα σήμερα, με έχει πιάσει από το πρωί αυτή η τσατίλα που θα ξαναγυρίσω στην πραγματική δουλειά, στα στεγαστικά εννοώ, και στους πελάτες...
Ξέρω πως μέσα σε 5-10 λεπτά θα έχουν σβήσει και οι διακοπές και οι θάλασσες και το γαλάζιο, και θα είναι σαν να δεν είχα φύγει ποτε. Αλλά τώρα, δεν είμαι καλά: έχω άγχος, κοιτάζω και ξανακοιτάζω την τσάντα μου, αν τα έχω πάρει όλα, αν ρύθμισα το ξυπνητήρι...
Άει στο καλό πια...
3 σχόλια:
Έλα Λεμονιά. Τίποτα δεν θα σβήσει. Μέσα σου είναι το γαλάζιο. Είσαι από αυτήν την πάστα.
Άλλωστε το είπες... "χρειάζομαι να περνάω καλά στη ζωή μου, ΠΙΑ." και πίσω δεν μπορείς να το πάρεις.
Φιλιά. (ταυτίστηκα τόσο πολύ με τα ταξίδια σου :) )
όπως είπες , ξεκίνησες αποφασισμένη να περάσεις καλά , σημασία δεν έχει τι γίνεται έξω μας , αλλά τι έχουμε εμείς αποφασίσει να γίνει μέσα μας , ακόμη και αν έξω γίνεται χαλασμός.
Κάπου διάβασα , δεν θυμάμαι καλά ότι ένα καράβι που βρίσκεται μέσα σε τόσο νερό όσο του ωκεανού δεν βουλιάζει παρά μόνο αν βάλει το νερό μέσα του. Μου άρεσε αυτή η σκέψη.
Και μιας και θυμήθηκες τον Καββαδία , είμαι πολύ χαρούμενη γιατί έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο καταπληκτικό , νομίζω μοιάζει του Καββαδία, είναι ένας Γενοβέζος ναυτικός. Μπαρκάρει γύρω στην Μεσόγειο , λέει πώς είναι πολύ σκληρή δουλειά μα του αρέσει πολύ ,πάρα πολύ. Πιο νέος ήταν ζωγράφος μα δεν μπορούσε να ζει από αυτό και έγινε ελαιοχρωματιστής . Τώρα στα καράβια διαβάζει συνέχεια, μαθαίνει ελληνικά , έχει μια ανθολογία ελληνικών ποιημάτων με γαλλικές μεταφράσεις , μου ελεγε πόσο (φυσικά) του αρέσει ο Καββαδίας κλπ κλπ.
roxanne
Σημασία έχει όσα έζησες στις μέρες της ξεγνοιασιάς.Δε θα σβήσουν όλα έτσι απλά. Μπορεί άλλα να τα συμπαρασύρουν προς το παρόν αλλά το γαλάζιο θα ΄ναι εκεί! ;)
Δημοσίευση σχολίου