1.11.10

Ποιά είναι η πιό μεγάλη σου επιθυμία;

Ποιά είναι η πιό μεγάλη σου επιθυμία;

Να πάω στη Βενετία. Να πάω στο Παρίσι. Να περπατήσω στη Λισσαβώνα. Να πάω παντού. Να μην πάω πουθενά-να γίνω σαν τον Κριστιάν Μπομπεν, να είμαι ικανοποιημένη μέσα στο σπίτι μου. Τουλάχιστον εδώ έχουμε τον υπολογιστή και μπορούμε να ταξιδεύουμε νοερώς. Γιατί όμως λέω "τουλάχιστον"; άρα πάλι υποκατάστατο, άρα ακόμη θέλω να πάω. (Παντού.)

Να είσαι καλά. Να μην πάθεις ποτέ τίποτα. (Όχι, όχι, αυτή δεν είναι σκέψη για παιχνίδι, δεν είναι σκέψη για ποστ, είναι αμαρτία. Βγάλτην, βγάλτην αυτή τη σκέψη, μην την ακουμπάς.)

Να έχω πάντα φαγητό. Και παντεσπάνι. Και σοκολατένια γλυκάκια. Και μπαρς σοκολάτα-πορτοκάλι.

Να έχω πάντα τη δουλειά μου. Για να έχω φαγητό, και ελπίδες για ταξίδια.
Όμως ο Βέρνερ Χέρτζογκ πώς πήγε με τα πόδια από τη Γερμανία στο Παρίσι; Κι ο Πάτρικ Λη Φέρμορ πώς πήγε από την Αγγλία στην Κωνσταντινούπολη, επίσης με τα πόδια. Τι, χρειάστηκε να έχουν δουλειά για να μπορέσουν να ταξιδέψουν;
(Ζηλεύω αυτούς που πάνε -μακριά- με τα πόδια.)
Κι ο Λάρυ Ντάρελ πώς πήγε με τα πόδια από το Βέλγιο στη Γερμανία; Τώρα θα μου πεις ότι αυτός ήταν ήρωας βιβλίου, ότι ήθελε έκανε. Οι άλλοι όμως, οι δύο παραπάνω (και όλοι οι άλλοι, που πιθανότατα υπάρχουν αλλά δεν τους ξέρω γιατί δεν έγραψαν βιβλία) είναι αληθινοί και πήγαν όπου ήθελαν.

Εεε, μας έπρηξες. Ξεκίνα λοιπόν και πήγαινε μόνη σου, της λέω κάθε μέρα (στον καθρέφτη).
Μήπως (δεν ξεκινάς γιατί) το ταξίδι δεν έχει σημασία αν δεν είσαι με την Συντροφιά σου; Μήπως είχε δίκιο εκείνος που έλεγε κοριτσάκι μου, έτσι κι αλλιώς όλη μέρα ξαπλωμένοι στο κρεββάτι θα είμαστε, τι σημασία έχει αν θα είναι εδώ ή στο Παρίσι;
Τι έχει σημασία, τελικά; Να γελάς; να είσαι ξαπλωμένος σ'ένα κρεββάτι και να γελάς; Να περπατάς και να γελάς; Να μην έχει σημασία πού είσαι και να γελάς;
Η μεγαλύτερη επιθυμία σου είναι να γελάς;
Να γελάω ευτυχισμένη. Καλύτερα: να γελάω, γιατί όταν γελάω είμαι ευτυχισμένη.
Ή μήπως να είμαι ευτυχισμένη, γιατί τότε μόνο θα γελάω;

Λοιπόν, πώς θα γινόσουν ευτυχισμένη, ποιά είναι η πιο μεγάλη σου επιθυμία;

8 σχόλια:

An-Lu είπε...

Nα φευγω...με καθε τροπο.

Teteel είπε...

Κάτι τελείως ανεφικτο...Θέλω να μπορούσα να πετάξω!!!
Όχι με φτερά άλλων, μόνη μου, με ή χωρίς φτερά.
Και αφού είμαι γειωμένη εδώ, θα ήθελα να είναι για όσο ζω το μυαλό μου δυνατό, γερό και εύστροφο. Να μη μου σκουριάσει και το κυριότερο να μην το χάσω.
Εσένα σου εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένη και να γελάς.

Μαρία είπε...

Η πιο μεγάλη επιθυμία μου είναι να φροντίζω τον άντρα μου.
Κανένα υλικό ή πνευματικό αγαθό δεν κατάφερε να μου εξασφαλίσει μια ευτυχία που να διαρκεί και να αξίζει τον κόπο. Άσε που σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήξερα ή δεν ήθελα να κάνω καλή χρήση αυτών των αγαθών και στο τέλος το πλήρωνα.
Εμείς οι γυναίκες, όσο καλές και αν είμαστε στο να ασκούμε τον έλεγχο εδώ και τώρα, μας λείπει, από τη φύση μας, ένα είδος σύνδεσης που μόνο οι άνδρες, όχι όλοι, μπορούν να έχουν, με ένα σημείο, σαν την κρυσταλοπηγή στο βουνό, που όμως δεν ρέει γάργαρο νεράκι, αλλά σαν να έρχονται από εκεί απαντήσεις που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σου δώσει.
Οι άντρες, στην πραγματικότητα, δεν μας πολυχρειάζονται. Μπορούν να ζήσουν και χωρίς εμάς. Εμείς όμως, για να είμαστε ευτυχισμένες και μεγαλώνοντας να ωριμάζουμε, πρέπει, ο άντρας μας να μας δώσει αυτή τη μοναδική ευτυχία.
Στη ζωή μου διάλεξα έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάξαμε. Ο άντρας μου, μου χάρισε την ευτυχία. Του οφείλω μεγάλη ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανε και συνεχίζει να κάνει για μένα. Έτσι, η πιο μεγάλη επιθυμία της ψυχής μου είναι να φροντίζω εκείνον.

fish eye είπε...

ευτυχια για μενα ειναι οταν ακομη υπαρχουν μικρες στιγμες που με ικανοποιουν.. απο ο,τι κι αν αποτελουνται αυτες..

Roadartist είπε...

Αχ κοντά και στα δικά μου έπεσες.. Θες να φύγουμε και να πάμε να κάνουμε το γύροοοοοοο του κόσμουυυυ;;; Και μετά ..ξύπνησα..

Σταυρούλα είπε...

Ψάχνω από χτες και δεν μπορώ να τις ιεραρχήσω. Αυτή που υπερισχύει αυτή τη στιγμή είναι: να ΄μαι εγώ, όπως με θέλω και να μ΄αγαπούν/εκτιμούν γι αυτό! ;)

Φιλενάδα, σου εύχομαι να γίνουν όλες πραγματικότητα! :)

Ανώνυμος είπε...

να μην φοβαμαι lemon - να μην φοβαμαι άλλο

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασες τον Παναγιώτη Ποταγό;