Γιατί τώρα αυτό το χριστουγεννιάτικο δέντρο μου φάνηκε τρομακτικό;Μου θύμισε που όταν ήμασταν μικρές πλησιάζαμε το πρόσωπό μας στις μπάλες και γελούσαμε (ή τρομάζαμε, ανάλογαμε με την ώρα της ημέρας και τη διάθεση) βλέποντάς το να καθρεφτίζεται πάνω τους παραμορφωμένο. Τεράστιες μύτες, φουσκωτά μάγουλα, πεταχτά μάτια. Φρίκη, ξωτικά.
Ήμασταν μόνες στο σπίτι, με τη γιαγιά η οποία καθόταν στα σκοτεινά (κι όποτε ερχόταν η μαμά και την έβρισκε έτσι καθισμένη στην καρέκλα της κουζίνας, της έλεγε τι κάθεσαι έτσι; με τρόμαξες πάλι...). Περιμέναμε να κλείσουν τα μαγαζιά για να γυρίσει η μαμά (κι ο μπαμπάς; δεν θυμάμαι) στο σπίτι.
Μετά από χρόνια, πηγαίναμε κι εμείς στο μαγαζί τα απογεύματα, γιατί πνίγονταν τέτοιες μέρες από δουλειά και χρειάζονταν χέρια, κι ήμουν μες στη φούρκα που έχανα ένα σωρό χριστουγενιάτικες ταινίες επειδή με χρειάζονταν στο μαγαζί...
Καλά που τώρα δεν είναι τότε.
5 σχόλια:
Αγαπημένη μου lemon,
το ξέρετε ότι όχι, δεν θα σβήσουν ευτυχώς οι αναμνήσεις. Και το δέντρο όντως θυμίζει τα παλιά μας δέντρα της δεκαετίας του '70 - πιό πολλά ροζ βάζαμε τότε;
αυτός ο τιτλος σαν ευχή ακουγεται.
να τα γραφαμε (όχι τα όμορφα - τα άλλα) να τα σβήναμε και να τα ξεχνουσαμε.δια παντος.
ειδα στο λινκ πως το εν λογω δέντρο
ειναι πολυ όμορφο την ημερα.
πραγμα σπάνιο για χριστουγεννιάτικο.
Χρόνια Πολλά
:)
Ευτυχώς δε σβήνουν οι αναμνήσεις τόσο εύκολα! Αυτός είναι ένας φόβος μου μη τυχόν μια μέρα ξυπνήσω και τις έχω χάσει όλες και δεν έχω πια τίποτα!
Το δεντράκι... ώρες καθόμουν και κοίταγα τα φώτα του!
Χα! Όταν μεγαλώσω θα στολίζω και εγώ... τώρα βλέπεις είμαι μικρή και το σπίτι μου το ίδιο!
Να πεάσεις όμορφα κορίτσι!
Δε σβήνουν οι μνήμες όσο τις συντηρούμε. Καμιά φορά ακόμα κι να θελήσουμε είναι δύσκολο.
Είμαστε μια χαρά τώρα. ;)
Μ' αρέσει το δέντρο (την ημέρα). Μας έφαγε η μονοχρωμία και η δηθενιά πλέον.
φιλιάά
Πάντα θα θυμόμαστε, πάντα!
Οι αναμνήσεις μας είναι πολύτιμες!
Καλά Χριστούγεννα με αγάπη, χαρά, και φως.
Δημοσίευση σχολίου