1.12.10

snow ή ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...


Perhaps what we want for ourselves and what is best for us, are not the same thing...


* ...λέει η Esther στο Bleak House και φωτογραφίζει ο Steffe.

4 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Φιλενάδα, αυτό είναι θέμα μεγάλο και φλέγον, αλλά νομίζω πως απάντηση δε θα βρούμε. Εγώ όταν θέλω θέλω, δεν ελέγχω αν είναι το καλύτερο.

Marina είπε...

Ξεκινάμε με όνειρα και επιθυμίες. Σε γενικές γραμμές τα περισσότερα πράγματα γίνονται, όχι όμως όλα. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, ίσως για να συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι κάποτε θα πραγματοποιηθούν και τα υπόλοιπα.
Εμείς ξέρουμε τι είναι καλύτερο για εμάς, όχι οι άλλοι. Οι τελευταίοι μπορεί να "βλέπουν" τα ταλέντα μας λόγω της πείρας που έχουν αποκτήσει απο τη ζωή, κανείς όμως δεν μπορεί να ξέρει τι είναι καλύτερο για τη δική μας ζωή.
Αν αγαπάμε αυτό που είμαστε, αν τιμάμε αυτό που έχουμε κι αν ξεχνάμε αυτά που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε, τότε ίσως να αισθανόμαστε την ευτυχία.

Ανώνυμος είπε...

perhaps,
αλλά είμαι πολύ ταλαιπωρημένη Esther και δεν αντέχω καν να σκέφτομαι τι θα ήθελα..

(πόσο τον αγαπώ τον Ντίκενς - μα πόσο. είναι από αυτές τις σχέσεις που δεν σε προδίδουν ποτέ.)


και τι ωραίο μπλογκ είναι αυτό του Steffe!!!

(τώρα που ξεθάρρεψα :) ήρθε ο καιρός να εξομολογηθώ πως όλον τον καιρό που σας διάβαζα χωρίς να σχολιάζω, πολλά βιβλία είχα αγοράσει βλέποντας αποσπάσματά τους εδώ, πολλούς ζωγράφους είχα μάθει.. σου χρωστάω λοιπόν άλλο ένα ευχαριστώ.
ευχαριστώ. )

Ελένη είπε...

Αν μια επιθυμία είναι αληθινή ανάγκη, τότε διαρκεί. Ή ικανοποίηση των αληθινών αναγκών είναι ό,τι καλύτερο για τη ζωή μας.
Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης ρύθμισαν το νου ώστε να στρέφεται προς ό,τι παρέχει επιβίωση. Η μετάβαση, από την τάση προς το ισχυρό, στην τάση προς το αληθινό, αποτελεί ένα γιγάντιο άλμα πάνω από το χάος του μη απτού. Το όνομά της; Τέχνη της Αγάπης.