ο κυρ Μελής

Ο κυρ Μελής ήταν μια άλλη καινούργια γνωριμία με έντονη ιδιοσυγκρασία.
Ήταν ψηλός και κοκκαλιάρης και πολύ μύωψ. Σεργιάνιζε στο χωριό λικνίζοντας χαριτωμένα το κορμί του και κουνώντας τα μακριά κομψά χέρια του σε χειρονομίες που θύμιζε κομψή κυρία στην εποχή της Μαντάμ Ρεκαμιέ. Το μακρουλό μελαχροινό του πρόσωπο με τα λαμπερά του μάτια μαρτυρούσαν μιαν αόριστη ευτυχία.
Ήταν ο νεκροθάφτης. Όμως μιας και κανένας δεν πέθαινε στο χωριό, του έμενε αρκετός καιρός για αυτοανάλυση, αλλά μιας κι ο άνθρωπος πρέπει και να τρώει, είχε στρίψει το ταλέντο του στο σκάψιμο βόθρων προς τόσα το κυβικό μέτρο.
Ήταν ο φιλόσοφος του κυρίου αποχετευτικού συστήματος. "Ποιό είναι το νόημα της ζωής;" με ρώτησε κάποτε με τραγικό τόνο φωνής που τραύλιζε. "Όλα μπαίνουν δω πέρα", υφώνοντας μια μπουκάλα κρασί στα χείλη του για μια μεγάλη ρουφηξιά, "κι όλα βγαίνουν εκεί", δείχνοντας το βόθρο που έσκαβε. "Τι νόημα έχουν όλ' αυτά;".

(πικρολέμονα, σελ.104-105)