21.3.11

ποίηση


Η νέα κλείνει τα μάτια της και βλέπει εμπρός της τον Ποτέμκιν. Δεν είναι ανάγκη καν να του μιλήσει. Γυρνά ο Ποτέμκιν και την πιάνει από τη μέση. Αυτή τον δέχεται, όπως εδέχθη τον κέλητα η φοράδα, και οι στεναγμοί που της ξεφεύγουν είναι τόσο γλυκείς, που παύουν τον σκοπό τους τα τζιτζίκια.

3 σχόλια:

librarian είπε...

Πολύ όμορφη φωτογραφία!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση. Έπρεπε να ήσουν εχθές στη δική μας γιορτή.

Αριάδνη είπε...

Η Ελληνική Ψυχαναλυτική Ομάδα της Μαρίας Βοναπάρτη..Οι πρώτοι ψυχαναλυτές.