"Και, όπως λένε, η υπόθεση έχει κλείσει."

Περασμένες μία. Πρέπει νάχεις πέσει στο κρεβάτι.
Ο γαλαξίας κυλάει ασημένιος μέσ' στη νύχτα.
Δε βιάζομαι, με αστραπιαία τηλεγραφήματα
δεν είναι λόγος να σε ξυπνήσω, να σε παιδέψω.
Και, όπως λένε, η υπόθεση έχει κλείσει.
Το πλοίο της αγάπης έχει τσακιστεί πάνω στην καθημερινότητα.
Τώρα εγώ κι εσύ είμαστε πάτσι. Γιατί λοιπόν να πρέπει
να ισορροπήσω αμοιβαίες λύπες, πόνους και χτυπήματα.
Δες τι ησυχία εγκαθίσταται στην πλάση.
Η νύχτα τυλίγει τον ουρανό σε θρίαμβο των άστρων.
Κάτι τέτοιες ώρες, καθένας υψώνεται να συναντήσει
τους αιώνες, την ιστορία κι όλη τη δημιουργία.

Αυτό το ποίημα βρέθηκε μέσα στα χαρτιά του Μαγιακόφσκι μετά την αυτοκτονία του, στις 14 Απριλίου του 1930. Το μεσαίο κομμάτι, ελάχιστα παραλλαγμένο, ήταν ο επίλογος στο σημείωμα που άφησε πριν το τέλος.
(Από το σημερινό ποστ της αγαπημένης mental multivitamin.)

Διαβάζω και τα Γραπτά Γιώργου Β.Μακρή αυτές τις μέρες, να και το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη γραμμένο στη μνήμη του Γιώργου Μακρή:

Έζησα κοντά στους ζωντανούς ανθρώπους,
κι αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους.
Όμως ή καρδιά μου ήταν πιο κοντά
στους άγριους άρρωστους με τα φτερά,
στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς,
κι ακόμα, στους θαυμάσια πεθαμένους.